-
61.《和人放怀》 宋·邵雍
为人虽未有前知,富贵功名岂力为。
滌荡襟怀须是酒,优游情思莫如诗。
况当水竹云山地,忍负风花雪月期。
男子雄图存用舍。
不开眉笑待何时。 -
62.《放言》 宋·邵雍
既得希夷乐,曾无宠辱惊。
泥空终日着,齐物到头争。
忽忽闲拈笔,时时自写名。
谁能苦真性,情外更生情。 -
63.《放翁坐上》 宋·刘过
林雾霏霏晓意凉,野栀才放已传香。
幸哉世事日相远,怪底时情老更狂。
腊蚁三杯浮重碧,春膏一幅砑轻黄。
何如放浪形骸外,尽乞江湖作醉乡。 -
64.《赋得山逐放舟迟送王主簿》 明·杨基
舟行山亦移,山尽舟亦住。
青山无故人,行人自来去。
初辞逶迤谷,复接参差树。
柁转暮色分,帆驶秋岚度。
俄停风暂弱,既远烟重护。
别意即山情,依君屡回顾。 -
65.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
66.《久欲乞归未得一日蒙恩放归不胜欣喜涂中得十》 宋·吴芾
东去匆匆不暂停,我于此地岂无情。
只缘衰病归心切,不惮崎岖趁晓程。 -
67.《久欲乞归未得一日蒙恩放归不胜欣喜涂中得十》 宋·吴芾
欲寒还暖雨还晴,极目秋郊景色明。
应是此归天亦喜,故将风日作人情。 -
68.《真情》 宋·虞俦
魏紫姚黄次第荣,政须亲戚话真情。
楼台是处增诗兴,罗绮丛中放酒行。
下榻能留黄叔度,高斋端有谢宣城。
却怜老令卑栖甚,目送归鸿意自倾。 -
69.《留元衡须月上因抄贾元放旧词并怀季承》 宋·赵蕃
北客飘零恨,南游邂逅情。
几年悲赋鵩,万里想骑鲸。
月已徐徐上,云能故帮生。
吾曹重离合,可问欲三更。 -
70.《别冯伯昭新放归三荣末句乞呈似使君王万里年》 宋·程公许
东郭沧江市桥柳,邂逅论心成二友。
仙曹如不往复来,永书论文间卮酒。
十五年间如掣电,屋梁落月几回首。
爱君冲静天机深,玉雪照我惊老丑。 -
71.《送陆放翁赴落致仕修史之命》 宋·苏泂
先生天下名,有耳谁不知。
区区以蠡测,于海徒赘辞。
弟子事先生,丱角以至斯。
文章起婴慕,德行随萧规。 -
72.《寿陆放翁三首》 宋·苏泂
年事依稀鬓复青,看书细字眼犹明。
池边自种桃初熟,篱下曾枯竹再生。
已觉貂蝉除世念,未妨龟鹤伴诗情。
日供薪水门人职,准拟金丹点铁成。 -
73.《再次前韵唁南湖放莺燕》 宋·项安世
谁向南湖赋白头,西风团扇有新愁。
归巢海燕无多日,出谷暖莺何处游。
文杏梁边泥尚湿,绿杨堤畔水长流。
有情莫扫园中路,舞影歌尘处处留。 -
74.《溪梅初放》 宋·张嵲
荒山荦确倦征行,溪畔逢梅照眼明。
枝袅霜天寒日薄,影沉碧涧晚流清。
最怜雪后开来瘦,可忍风前落去轻。
却悔折归无可赠,旧游千里但凝情。 -
75.《古翁十五韵送胡天放西游》 宋·戴表元
有铁莫妄熔,熔作侠士椎。
有帛莫妄缝,缝作山人衣。
君看天放翁,气貌绝清赢。
濩落七尺身,仁义充肤肌。 -
76.《秋月山中放歌》 宋·释文珦
秋气清,秋叶鸣,四山风骨方峥嵘。
有时支颐静对,有时缓步游行。
朝昏之景无尽藏,一皆遗我无人争。
中林橡栗又何拾,老夫快活不可名。
乃作歌,歌此情,云中木客时来赓。 -
77.《放浪诗》 宋·释文珦
放浪游名山,山水悦人意。
穷日不知疾,行行转幽邃。
空籁如风声,奇峰似云气。
濯足就寒流,憩锡投古寺。 -
78.《赠开先悟老述情三颂自掀持淡泊不事化缘夜坐》 宋·王洋
放怀澹泊省拘持,应物无方自不疑。
我国晏然君莫问,他心通处我为谁。
静无淮浦他年梦,老与庐山宿命期。
到了百年俱任运,世间屈曲自推移。 -
79.《游长宁公主流杯池二十五首》 唐·上官昭容
逐仙赏,展幽情,逾昆阆,迈蓬瀛。
游鲁馆,陟秦台。
污山壁,愧琼瑰。
檀栾竹影,飙f2松声。 -
80.《琴曲歌辞·胡笳十八拍》 唐·刘商
汉室将衰兮四夷不宾,动干戈兮征战频。
哀哀父母生育我,见离乱兮当此辰。
纱窗对镜未经事,将谓珠帘能蔽身。