-
1.《采桑子》 唐·冯延巳
小庭雨过春将尽,片片花飞。
独折残枝,无语凭阑只自知¤
玉堂香暖珠帘卷,双燕来归。
君约佳期,肯信韶华得几时。 -
2.《宿灵岩寺上院》 唐·白居易
高高白月上青林,客去僧归独夜深。
荤血屏除唯对酒,歌钟放散只留琴。
更无俗物当人眼,但有泉声洗我心。
最爱晓亭东望好,太湖烟水绿沉沉。 -
3.《池上送考功崔郎中,兼别房窦二妓》 唐·白居易
文昌列宿征还日,洛浦行云放散时。
鹓鹭上天花逐水,无因再会白家池。 -
4.《高宗时语》 唐·佚名
左相宣威沙漠,右相驰誉丹青。
三馆学生放散,五台令史经明。 -
5.《薙庭草》 宋·陆游
露草烟芜与砌平,群蛙得意乱疏更。
微凉要作安眠地,放散今宵鼓吹声。 -
6.《明发三衢三首》 宋·杨万里
冲风破雨正愁人,愁得心情没半分。
风处吹来好消息,诸峰放散夜来云。 -
7.《正月十八日甘棠院》 宋·蔡襄
无奈閒情着物欢,更愁花草便阑珊。
夭红嫩翠宜灯烛,放散笙歌静里看。 -
8.《夜闻雨声赋古风时赵使君祈雨之翌日也》 宋·郑刚中
山斋道人梦魂清,梦中细响忽可听。
三峡流泉出幽隐,万蚕食此春叶声。
又疑相如夜病渴,蟹眼乱沸石鼎鸣。
呼童起视果安在,云是四檐甘雨倾。 -
9.《春雪》 宋·周文璞
崇禧仙馆似官居,二月寒风峭有馀。
傲吏吟哦空峭下,野童放散夜堂初。
荧荧宿火煨村酒,煜煜残灯镜道书。
忽听打窗声更急,快移银砾上枯株。 -
10.《金陵杂兴二百首》 宋·苏泂
放散边头武定军,卖刀买犊做农人。
向来忧国多浮议,谁省官家亿万缗。 -
11.《双雁儿》 元·王哲
奉劝伊家去西州。
放散诞、做云游。
恁时教你永无忧。
这愁烦、渐渐休。
款款牵回六只牛。
认水草、便风流。
浑身白彻得真修。
上逍遥、达岸 -
12.《冬夜官舍围炉传酒》 宋·曾丰
放散衙曹小退安,闭门开架检书看。
檐前月色生寥寂,屋外风声长隙寒。
灰火拨愁头屡点,炉灯挑喜指频弹。
家人知我饮机动,大白梨花送夜阑。 -
13.《暇日小园散病,将种秋菜,督勒耕牛,兼书触目》 唐·杜甫
不爱入州府,畏人嫌我真。
及乎归茅宇,旁舍未曾嗔。
老病忌拘束,应接丧精神。
江村意自放,林木心所欣。 -
14.《观放鱼歌》 唐·卢仝
常州贤刺史,从谏议大夫除。
天地好生物,刺史性与天地俱。
见山客,狎鱼鸟。 -
15.《和微之诗二十三首·和酬郑侍御东阳春闷放怀追越游见寄》 唐·白居易
君得嘉鱼置宾席,乐如南有嘉鱼时。
劲气森爽竹竿竦,妍文焕烂芙蓉披。
载笔在幕名已重,补衮于朝官尚卑。 -
16.《五歌·放牛》 唐·陆龟蒙
江草秋穷似秋半,十角吴牛放江岸。
邻肩抵尾乍依隈,横去斜奔忽分散。
荒陂断堑无端入,背上时时孤鸟立。
日暮相将带雨归,田家烟火微茫湿。 -
17.《放队》 宋·郑仅
新词宛转递相传。
振袖倾鬟风露前。
月落乌啼云雨散,游童陌上拾花钿。 -
18.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
一年春物,惟梅柳间意味最深。
至莺花烂漫时,则春已衰迟,使人无复新意。
予作《洞仙歌》,使探春者歌之,无后时之悔。
雪云散尽,放晓晴池院。 -
19.《思越人·紫府东风放夜时》 宋·贺铸
紫府东风放夜时。
步莲秾李伴人归。
五更钟动笙歌散,十里月明灯火稀。
香苒苒,梦依依。
天涯寒尽减春衣。
凤凰城阙知何处,寥落星河一雁飞。 -
20.《散余霞》 宋·毛滂
墙头花□寒犹噤。
放绣帘昼静。
帘外时有蜂儿,趁杨花不定。
阑干又还独凭。
念翠低眉晕。
春梦枉恼人肠,更厌厌酒病。