-
1.《七年初到洛阳寓居宣教里时已春暮而四老俱在洛中分司》 唐·李绅
青莎满地无三径,白发缘头忝四人。
官职谬齐商岭客,姓名那重汉廷臣。
圣朝寡罪容衰齿,愚叟多惭未退身。
惟有门人怜钝拙,劝教沈醉洛阳春。 -
2.《赠贾司教》 宋·柯岳
春风桃李绛帐,朝日苜蓿空盘。
王公不志温饱,郑老岂为饥寒。 -
3.《饯吴长文司理用修持贤业教无欠为韵》 宋·裘万顷
平生不量力,妄意希前修。
懵懵虽无见,拳拳未敢休。 -
4.《饯吴长文司理用修持贤业教无欠为韵》 宋·裘万顷
狂澜涌如此,砥柱其谁为。
天意必有在,吾身姑自持。 -
5.《饯吴长文司理用修持贤业教无欠为韵》 宋·裘万顷
考亭无恙时,从游孰非贤。
岁寒万木雕,松柏始杰然。 -
6.《饯吴长文司理用修持贤业教无欠为韵》 宋·裘万顷
圣贤去我远,何者名事业。
吾欲到彼岸,须君借舟楫。 -
7.《饯吴长文司理用修持贤业教无欠为韵》 宋·裘万顷
过从资直谅,夫岂势利交。
谓朋党者谁,仁人姑听教。 -
8.《饯吴长文司理用修持贤业教无欠为韵》 宋·裘万顷
人生天地间,离别安能无。
莫作儿女态,相期烈丈夫。 -
9.《饯吴长文司理用修持贤业教无欠为韵》 宋·裘万顷
君姿正而刚,名节非所欠。
临歧赠一言,惟有学不厌。 -
10.《十月晦日同一属官刘司户师教授孙司理游九顶》 宋·晁公溯
今日当赐沐,幸同官属休。
于时舆梁成,径绝苍江流。
山灵念我来,遂使蒙雨收。
林端膏泽滋,岩际阳光浮。