-
1.《饮散夜归赠诸客》 唐·白居易
鞍马夜纷纷,香街起暗尘。
回鞭招饮妓,分火送归人。
风月应堪惜,杯觞莫厌频。
明朝三月尽,忍不送残春。 -
2.《病中客散复言怀》 唐·刘言史
华发离披卧满头,暗虫衰草入乡愁。
枕前人去空庭暮,又见芭蕉白露秋。 -
3.《水调歌头(客散循堤步月而作)》 宋·刘克庄
落日几呼渡,佳夕每留关。
有时来照清浅,鬓雪似潘安。
一曲亲蒙君赐,两岸更无人迹,惟见鹭飞还。
隙地欠栽接,蕉荔杂黄丹。 -
4.《忆秦娥·中斋上元客散感旧》 宋·刘辰翁
中斋上元客散感旧,赋忆秦娥见属一读凄然,随韵寄情不觉悲甚烧灯节。
朝京道上风和雪。
风和雪。
江山如旧,朝京人绝。 -
5.《客散》 明·方太古
客散书堂秋日凉,山风吹雨葛花香。
竹床藤簟茶初熟,消受山人午睡长。 -
6.《和谢爱山晚吟韵日晚与客散步因诵夕阳虽好不》 宋·文天祥
日落未落天沧凉,悬崖挂壁留馀光。
紫烟翠雾空迷茫,飕飕度壑松风长。
牛背短笛催归忙,飘飘逸兴空悠扬。
襟怀洒落万虑亡,须臾薄暝山色藏。
长歌浩浩相激昂,淡云弄月微昏黄。 -
7.《与亲旧饮散出抵城西客舍赋寄》 明·高启
吴王废苑草青青,一骑今朝发野亭。
谁道别君行路远,去时人醉到时醒。 -
8.《九日客散西轩》 宋·韩维
穷阎车马散,默坐吊孤影。
烟生竹町深,月出茅庐静。
道存轻外物,心寂丧前境。
即此之吾生,安知慕箕颍。 -
9.《芍药十丛近千蕊客饮散一夕而空》 宋·方回
虽微风物似扬州,茧栗初红已遽休。
手地戴端宜谁粉,夺攘无奈众苍头。
未知相谑真何谓,不许当阶略少留。
玉爵彩云谙往事,可因尤物作閒愁。