-
1.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
一年春物,惟梅柳间意味最深。
至莺花烂漫时,则春已衰迟,使人无复新意。
予作《洞仙歌》,使探春者歌之,无后时之悔。
雪云散尽,放晓晴池院。 -
2.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
雪云散尽,放晓晴池院。
杨柳于人便青眼。
更风流多处,一点梅心,相映远,约略颦轻笑浅。
一年春好处,不在浓芳,小艳疏香最娇软。 -
3.《追怀亡兄金吾延伯歌姬散尽有感集句(四首)》 明·丘刘
残花怅然近人开,南国佳人去不回。
回首可怜歌舞地,年年春色为谁来。 -
4.《追怀亡兄金吾延伯歌姬散尽有感集句(四首)》 明·丘刘
湿云如梦雨如尘,自有春愁正断魂。
人面不知何处在,空留莺语到黄昏。 -
5.《追怀亡兄金吾延伯歌姬散尽有感集句(四首)》 明·丘刘
千山万水玉人遥,人事音书谩寂寥。
惆怅一年春又去,更无消息到今朝。 -
6.《追怀亡兄金吾延伯歌姬散尽有感集句(四首)》 明·丘刘
谁家玉笛暗飞声,总是乡关离别情。
妾梦不离江上水,夜来还到洛阳城。