-
221.《春日田园杂兴十首》 宋·陈舜道
春来非是爱吟诗,诗是田园懒兴时。
放草地牛眠易熟,听花村鴃起来迟。
蚕桑辛苦从渠妇,稼穡勤劳任我儿。
疏散情怀收不起,春来非是爱吟诗。 -
222.《再和》 宋·郭印
玄真仙中人,萧散自天姿。
放情烟波里,不肯污朝衣。
一苇载明月,寒光动碧漪。
何以羞晨餐,春江鳜鱼肥。 -
223.《示儿》 宋·洪钺
豫章实佳木,寻丈早异众。
匠石虽未顾,终解作梁栋。
社栋大蔽牛,不资世所用。
弃置成散材,岁久即空洞。 -
224.《雪》 宋·黄景说
瑶林中有翳桑儿,鼎贵生涯不救饥。
愿缩天人散花手,放渠奔走趁晨炊。 -
225.《太仓隆福寺创观音院以诗百韵寄妙观大师且呈》 宋·郏亶
珍重妙观师,书来再三读。
不蒙促归计,乃忧旷笺牍。
疑师未相知,待我尚尘俗。
窃闻构新殿,东畔建廊屋。 -
226.《月坡亭李耆明见菊》 宋·毛幵
初阳散微和,晞露耿余明。
引花吸其精,助我养修龄。
人生凭化迁,日夜枯与荣。
聊为寂寞游,放此真率情。 -
227.《题万壑风烟亭百韵》 宋·彭郁
风在不周山空阙,底事问烟访两浙。
烟生庐阜香炉峰,孰使随风至吴越。
风乎与烟相得外,还有风雷千雨雪。
烟兮与风相好余,仍有烟波及霞月。 -
228.《司空山歌》 宋·释择崇
司空山,在云外,时人到得方自在。
我今随力幸登临,四顾巍巍无向背。
绝遮拦,难比况,千山万山齐恃仰。
九夏炎炎雪正飞,三冬飒飒华初放。 -
229.《碧落洞》 宋·唐介
余生本孤拙,所志在云石。
薄宦偶缠锁,未遂林泉适。
迩来备台选,幸一当言责。
狂愚抵罪辜,遽从遐徼谪。 -
230.《湖山纪游》 宋·王执礼
吴山东南秀,葱郁盘帝城。
西湖据其趾,御气通波心。
余膏被草木,蔚眼皆欣荣。
□晨天宇穆,惠风汎初晴。 -
231.《赠徐子虚画鱼》 宋·王佐才
我尝放意游江湖,喜从钓叟观真鱼。
有时临溪行复坐,秋水无风鱼自如。
鳞鳞鬣滑随上下,回旋戏跃形皆殊。
两两相逢若对语,聚头戢戢摇双须。 -
232.《石堂歌》 宋·元在庵主
吾斲石堂无变怪,土缶瓦鼓闲游戏。
一钁相随万事空,十二时中空捉击。
牢捉击,不在三閒前后际。
拍将两手笑呵呵,这个消息不容易。 -
233.《嘉禾百咏·红薇迳》 宋·张尧同
渐放秋风晚,花无烂漫香。
浅深红似锦,散影在沧浪。 -
234.《和蛩栗斋丰翠蛟亭》 宋·赵汝譡
众峰抱苍龙,蟠屈翠蛟水。
放之两崖閒,奔汹不得止。
涛澜生席上,雷雹转石底。
恍疑天柱摇,将拔险洞起。 -
235.《次韵和牧斋移居六首》 明·程嘉燧
出郊市女晓阗然,入宅图书晚尚迁。
尘暗流苏晴散曲,花明驰道月生弦。
新收巧妇先当户,久放胎禽自上船。
药臼丹炉连巷陌,移家端合有神仙。
¤ -
236.《至石壁庄》 明·丰越人
一径湖心通翠微,入山先自着山衣。
绕篱野豆花争放,背日岩枝叶半稀。
渔散空洲秋水在,烟横高岫夕禽归。
闲居最得无能味,白石苍苍是钓矶。 -
237.《我生行》 明·傅汝舟
我生不死命在仙,从师远岳方来旋。
皇天未许斩蛟鳄,腰蟠龙剑徒蹁跹。
尘心洗尽五湖月,意气散作六合烟。
朅来人间四十年,布袍高格恼市廛。 -
238.《登招山诗》 明·傅汝舟
招山不放海水过,坐与潮汐争咽喉。
军门鼓角动地远,不觉送我招山头。
风沙冥冥海在下,涛浪滚滚天真浮。
一目可到九万里,寸心遥飞十二洲。 -
239.《万历己酉秋初游白下潘景升俞羡长王太古柳陈》 明·胡梅
我家白板扉,覆檐乌桕树。
远山若画屏,颇适栖迟趣。
每忆七岁时,摊书未能句。
偷线作钓丝,频遭邻媪怒。 -
240.《南塘泛舟》 明·江以达
细竹横塘晚更幽,暖风纤月画船游。
斜穿绿屿轻烟散,忽送清尊碧树稠。
寂寞鱼龙窥醉语,留连花鸟放春愁。
杳然身世蓬瀛在,不道人间有十洲。