-
261.《余自城中还道中云气自山中来如群马奔突以手》 宋·苏轼
物役会有时,星言従高驾。
道逢南山云,烦aa46吸如电过。
竟谁使令之,衮衮従空下。
龙移相排拶,风舞或颓亚。 -
262.《和蔡景繁海州石室》 宋·苏轼
芙蓉仙人旧游处,苍藤翠壁初无路。
戏将桃核裹黄泥,石间散掷如风雨。
坐令空山出锦绣,倚天照海花无数。
花间石室可容车,流苏宝盖窥灵宇。 -
263.《二公再和亦再答之》 宋·苏轼
寒鸡知将晨,饥鹤知夜半。
亦如老病客,遇节常感叹。
光阴等敲石,过眼不容玩。
亲友如抟沙,放手还复散。 -
264.《与子由同游寒溪西山》 宋·苏轼
散人出入无町畦,朝游湖北暮淮西。
高安酒官虽未上,两脚垂欲穿尘泥。
与君聚散若云雨,共惜此日相提携。
千摇万兀到樊口,一箭放溜先凫鹥。 -
265.《用前韵作雪诗留景文》 宋·苏轼
万松岭上黄千叶,载酒年年踏松雪。
刘郎去后谁复来,花下有人心断绝。
东斋夜坐搜雪句,两手龟坼霜须折。
无情岂亦畏嘲弄,穿帘入户吹灯灭。 -
266.《海上道人传以神守气诀》 宋·苏轼
但向起时作,还于作处收。
蛟龙莫放睡,雷雨直须休。
要会无穷火,尝观未尽油。
夜深人散后,惟有一灯留。 -
267.《京师哭任遵圣》 宋·苏轼
十年不还乡,儿女日夜长。
岂惟催老大,渐复成凋丧。
每闻耆旧亡,涕泫声辄放。
老任况奇逸,先子推辈行。 -
268.《和蔡景繁海州石室芙蓉仙人(石曼卿也)旧游》 宋·苏轼
无数。
花间石室可容车,流苏宝盖窥灵宇。
何年霹雳起神物,玉棺飞出王乔墓。
当时醉卧动千日,至今石缝余糟醑。 -
269.《初晴》 宋·王安石
一抹明霞黯淡红,瓦沟已见雪花融。
前山末放晓寒散,犹锁白云三两峰。 -
270.《次韵徐仲元咏梅二首》 宋·王安石
溪杏山桃欲占新,高梅放蕊尚娇春。
额黄映日明飞燕,肌粉含风冷太真。
玉笛悲凉吹易散,冰纨生涩画难亲。
争妍喜有君诗在,老我翛然敢效颦。 -
271.《泛舟青溪入水门登高斋奉呈叔康》 宋·王安石
簿领纷纷惜此时,起携佳客散沈迷。
十围但见诸营柳,九曲难寻故国溪。
牵埭欲随流水远,放船终碍画桥低。
子猷清兴何曾尽,想忆高斋更一跻。 -
272.《送江宁彭给事赴阙》 宋·王安石
西江望士众长兼,卓荦传家在一男。
壮志异时开史牒,妙龄终日对书龛。
桂堂发策收科选,樱苑颁诗豫宴酣。
大邑援琴聊试可,小州怀绂果才堪。 -
273.《登景德塔》 宋·王安石
放身千仞高,北望太行山。
邑屋如螘蚁,蔽亏尘雾间。
念此屋中人,当复几人闲。
鸡鸣起四散,暮夜相与还。
物物各自我,谁为贤与顽。
贱气即易凌,贵气即难攀。
愧予心未齐,俛首一破颜。 -
274.《南荡》 宋·王安石
南荡东陂水渐多,陌头车马断经过。
锺山未放朝云散,奈此黄梅细雨何。 -
275.《求先人墨迹呈表兄黄季文》 宋·戴复古
我翁本诗仙,游戏沧海上。
引手掣鲸鲵,失脚堕尘网。
身穷道则腴,年高气弥壮。
平生无长物,饮尽千斛酿。 -
276.《早发竹下》 宋·范成大
结束晨妆破小寒,跨鞍聊得散疲顽。
行冲薄薄轻轻雾,看放重重迭迭山。
碧穗炊烟当树直,绿纹溪水趁桥湾。
清禽百啭似迎客,正在有情无思间。 -
277.《早发竹下》 宋·范成大
结束晨装破小寒,跨鞍聊得散疲顽。
行冲薄薄轻轻雾,看放重重叠叠山。
碧穗吹烟当树直,绿纹溪水趁桥弯。
清禽百啭似迎客,正在有情无思间。 -
278.《次温伯用林公正、刘庆充倡和韵》 宋·范成大
前山後山梅子雨,屯云日夜相吞吐。
长林绝壑望不到,时有樵归说逢虎。
奔溪朝来忽怒涨,夹岸柳梢余尺许。
屋头未放浓岚散,苦忆清风泛琼宇。 -
279.《藻侄比课五言诗,已有意趣,老怀甚喜,因吟》 宋·范成大
牣鹿纷纭梦,亡羊散乱心。
眵昏遮眼读,愁苦捻髭吟。
幸觉行迷远,其如卧病深。
通身都放下,何用觅砭针? -
280.《野兴》 宋·陆游
江湖萧散葛天民,敕放还山一幅巾。
老去饥羸惟恃粥,病来举动每须人。
道穷举世知心少,学进吾儿著语亲。
更有一端差自慰,短檠不作白头新。