-
281.《戏遣老懹》 宋·陆游
旧袭家风号散人,晚承恩诏赐闲身。
放狂泥酒都忘老,厚价收书不似贫。
霜晓方惊群木脱,春晴又喜一花新。
先生偶出人难遇,陌上争先看角巾。 -
282.《晚春》 宋·陆游
莫笑花前醉堕巾,放翁又看一年春。
寻巢燕熟频穿户,酿蜜蜂喧不避人。
楚庙羔豚初散社,稽山笋蕨正尝新。
要知不负年光处,南陌东阡自在身。 -
283.《九月一日夜读诗稿有感走笔作歌》 宋·陆游
我昔学诗未有得,残余未免从人乞。
力孱气馁心自知,妄取虚名有惭色。
四十从戎驻南郑,酣宴军中夜连日。
打球筑场一千步,阅马列厩三万匹。 -
284.《九月一日夜读诗稿有感走笔作歌》 宋·陆游
我昔学诗未有得,残余未免从人乞;力孱气馁心自知,妄取虚名有惭色。
四十从戎驻南郑,酣宴军中夜连日。
打球筑场一千步,阅马列厩三万疋;华灯纵博声满楼,宝钗艳舞光照席;琵琶弦急冰雹乱,羯鼓手匀风雨疾。
诗家三昧忽见前,屈贾在眼元历历。 -
285.《董逃行》 宋·陆游
汉末盗贼如牛毛,千戈万槊更相鏖。
两都宫殿摩云高,坐见霜露生蓬蒿。
渠魁赫赫起临洮,僵尸自照脐中膏。
危难继作如崩涛,王朝荒秽谁复薅?踰城散走坠空壕,扶老将幼山中号。 -
286.《刘郎浦夜赋》 宋·陆游
平生远游心,眦睨万里窄。
今年下三巴,放浪浮七泽。
菰蒲无远近,但觉风索索。
浪高星辰湿,天碧河汉白。
十年散醉发,未易著朝帻。
守符倘可乞,来作潇湘客。 -
287.《游圜觉乾明祥符三院至暮》 宋·陆游
成都再见春事残,虽名闲官实不闲;门前车马闹如市,案上文檄高於山。
有时投罅辄径出,略似齐客偷秦关。
日斜仆夫已整驾,顾景欲驻愁嘲讪。
岂知今朝有此乐,放浪一笑开衰颜。 -
288.《钓台见送客罢还舟熟睡至觉度寺》 宋·陆游
抽身簿书中,兹日睡颇足。
缥缈桐君山,可喜忽在目。
纷纷众客散,杳杳一筇独。
昔如脱渊鱼,今如走山鹿。 -
289.《故蜀别苑在成都西南十五六里梅至多有两大树》 宋·陆游
昔年曾赋西郊梅,茫茫去日如飞埃。
即今衰病百事嬾,陈迹未忘犹一来。
蜀王故苑犁已遍,散落尚有千雪堆。
珠楼玉殿一梦破,烟芜牧笛遗民哀。 -
290.《舟过梅坞胡氏居爱其幽邃为赋一诗》 宋·陆游
稽山翠入家家窗,此家清绝无与双。
丹葩绿树锦绣谷,清波白石玻璃江。
一堤茂草有眠犊,数掩短篱无吠尨。
北轩商略可散发,借与放翁倾酒缸。 -
291.《薙庭草》 宋·陆游
露草烟芜与砌平,群蛙得意乱疏更。
微凉要作安眠地,放散今宵鼓吹声。 -
292.《秋夕虹桥舟中偶赋》 宋·陆游
解缆初离小市门,放篙冲破一溪云。
露萤合散自成阵,水鸟飞鸣如觅群。
枫落河疏秋渐老,河倾斗转夜将分。
书生老负功名志,醉里长歌强一欣。 -
293.《受外祠敕》 宋·陆游
放浪江湖迹已陈,今朝剩喜结衔新。
读骚未敢称名士,拜赐犹应号散人。
归去还骑款段马,醉颠重岸接篱巾。
行行渐近云门寺,愈信人生有宿因。 -
294.《王给事饷玉友》 宋·陆游
散发萧然蒲苇林,马军送酒慰孤斟。
江河不洗古今恨,天地能知忠义心。
无侣有时邀落月,放狂连夕到横参。
玉船湛湛真秋露,却恨鹅儿色尚深。 -
295.《入临川境马上作》 宋·陆游
投老縻身薄领间,却因马上得偷闲。
兼旬敢恨常为客,一饭何曾不对山。
铜镜无情欺白发,霜风有力散酡颜。
今宵要看浮桥月,尽放征騑晚入关。 -
296.《夏夜对月》 宋·陆游
薄云归欲尽,残雨久犹滴。
月入疏林间,庭户粲珠璧。
梅天苦蒸郁,爽气始此夕。
岂无一舴艋,放浪江天碧。
散发黄鹤楼,醉弄白玉笛,真当舞鱼龙,讵止裂金石。 -
297.《失鸂鶒》 宋·陆游
不见池边整羽衣,绕村散觅走群儿。
卑飞正恐为人得,径去何须报我知。
久忆苹洲应自喜,尚余菰米亦堪悲。
放翁未到忘情处,日暮凭栏独咏诗。 -
298.《冬夕闲咏》 宋·陆游
柳眼梅须漏泄春,江南又见物华新。
终年幽兴遗身世,半夜孤吟怆鬼神。
客有疏亲俱握手,酒无贤圣总濡唇。
放翁自命君无笑,家世从来是散人。 -
299.《明日复理梦中意作》 宋·陆游
白尽髭须两颊红,颓然自以放名翁。
客从谢事归时散,诗到无人爱处工。
高挂蒲帆上黄鹤,独吹铜笛过垂虹。
闲人浪迹由来事,那计猿惊蕙帐空。 -
300.《明发三衢三首》 宋·杨万里
冲风破雨正愁人,愁得心情没半分。
风处吹来好消息,诸峰放散夜来云。