-
1.《送宇文三赴河西充行军司马》 唐·王维
横吹杂繁笳,边风卷塞沙。
还闻田司马,更逐李轻车。
蒲类成秦地,莎车属汉家。
当令犬戎国,朝聘学昆邪。 -
2.《列仙文·安度明》 唐·孟郊
丹霞焕上清,八风鼓太和。
回我神霄辇,遂造岭玉阿。
咄嗟天地外,九围皆我家。
上采白日精,下饮黄月华。
灵观空无中,鹏路无间邪。
顾见魏贤安,浊气伤汝和。
勤研玄中思,道成更相过。 -
3.《列仙文·安度明》 唐·孟郊
丹霞焕上清,八风鼓太和。
回我神霄辇,遂造岭玉阿。
咄嗟天地外,九围皆我家。
上采白日精,下饮黄月华。
灵观空无中,鹏路无间邪。
顾见魏贤安,浊气伤汝和。
勤研玄中思,道成更相过。 -
4.《刺世疾邪赋》 两汉·赵壹
伊五帝之不同礼,三王亦又不同乐。
数极自然变化,非是故相反。
德政不能救世溷乱,赏罚岂足惩时清浊?春秋时祸败之始,战国逾增其荼毒。
秦汉无以相踰越,乃更加其怨酷。 -
5.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
6.《疾邪诗二首》 两汉·赵壹
其一
河清不可恃,人命不可延。
顺风激靡草,富贵者称贤。
文籍虽满腹,不如一囊钱。 -
7.《祭十二郎文》 唐·韩愈
年、月、日,季父愈闻汝丧之七日,乃能衔哀致诚,使建中远具时羞之奠,告汝十二郎之灵:呜呼!吾少孤,及长,不省所怙,惟兄嫂是依。
中年,兄殁南方,吾与汝俱幼,从嫂归葬河阳。
既又与汝就食江南。
零丁孤苦,未尝一日相离也。 -
8.《祭鳄鱼文》 唐·韩愈
维年月日,潮州刺史韩愈使军事衙推秦济,以羊一、猪一,投恶溪之潭水,以与鳄鱼食,而告之曰:昔先王既有天下,列山泽,罔绳擉刃,以除虫蛇恶物为民害者,驱而出之四海之外。
及后王德薄,不能远有,则江汉之间,尚皆弃之以与蛮、夷、楚、越;况潮岭海之间,去京师万里哉!鳄鱼之涵淹卵育于此,亦固其所。
今天子嗣唐位,神圣慈武,四海之外,六合之内,皆抚而有之;况禹迹所揜,扬州之近地,刺史、县令之所治,出贡赋以供天地宗庙百神之祀之壤者哉?鳄鱼其不可与刺史杂处此土也。
刺史受天子命,守此土,治此民,而鳄鱼睅然不安溪潭,据处食民畜、熊、豕、鹿、獐,以肥其身,以种其子孙;与刺史亢拒,争为长雄;刺史虽驽弱,亦安肯为鳄鱼低首下心,伈伈睍睍,为民吏羞,以偷活于此邪!且承天子命以来为吏,固其势不得不与鳄鱼辨。 -
9.《齐桓晋文之事》 先秦·孟子及弟子
齐宣王问曰:“齐桓、晋文之事,可得闻乎?”孟子对曰:“仲尼之徒,无道桓、文之事者,是以后世无传焉,臣未之闻也。
无以,则王乎?”曰:“德何如则可以王矣?”曰:“保民而王,莫之能御也。
”曰:“若寡人者,可以保民乎哉?”曰:“可。
”曰:“何由知吾可也?”曰:“臣闻之胡龁曰:‘王坐于堂上,有牵牛而过堂下者,王见之,曰:“牛何之?”对曰:“将以衅钟。 -
10.《文与可画筼筜谷偃竹记》 宋·苏轼
竹之始生,一寸之萌耳,而节叶具焉。
自蜩腹蛇蚶以至于剑拔十寻者,生而有之也。
今画者乃节节而为之,叶叶而累之,岂复有竹乎?故画竹必先得成竹于胸中,执笔熟视,乃见其所欲画者,急起从之,振笔直遂,以追其所见,如兔起鹘落,少纵则逝矣。
与可之教予如此。 -
11.《渭南道中逢二蜀兵出印本手诏司马温公范文》 宋·宗泽
我君肇当阳,憸佞毕退听。
示民以好恶,观此第一政。
薛惟司马范,二老文且正。
堂堂外王父,九牧称无尽。 -
12.《疾邪诗》 两汉·赵壹
河清不可恃,人命不可延。
顺风激靡草,富贵者称贤。
文籍虽满腹,不如一囊钱。
伊优北堂上,肮脏倚门边。 -
13.《破山八咏·文举塔》 宋·刘拯
圆旨探双林,卮言发南华。
万里归一空,谁云正非邪。
门影摇青松,曾回贵侯车。
犹遗数层塔,岌岌凌飞霞。 -
14.《甲戌乡中民情长句寄彦文布政》 明·龚诩
景泰五年甲戌岁,正当南亩耕耘际。
忽然骤水涨江湖,汹涌浩漫良可畏。
更堪滂沛雨兼旬,大岸小塍俱决溃。
田家男妇奔救忙,力竭气穷无术备。 -
15.《送范希文》 宋·宋祁
日夕朋簪远,空成咄咄嗟。
危言犹在口,飞语已磨牙。
室救鸱鴞毁,庭喧獬豸邪。
青蒲空顿首,白简遂为瑕, -
16.《次韵文潜病中作时方求补外》 宋·晁补之
贫炉初着灰,浊酒寒不温。
邻张病未来,独负南窗暄。
昨日往过之,欢喜能两餐。
酲醲淟然解,愧无枚乘言。 -
17.《读白乐天传及文集》 宋·韩维
直道危言自古难,忠贤常困佞邪安。
兴王赏谏非无法,却为贪令自择官。 -
18.《生辰谢邵广文惠惠仁者寿赋》 宋·张栻
左弧念当辰,藐此卧岁晚。
重云不予荫,敢望滋九畹。
南邻有良朋,繁质快瓴建。
进道方骎骎,吐辞看衮衮。 -
19.《次韵黄文叔正言送日铸茶》 宋·楼钥
古人养老食而酳,后人既饱须啜茗。
唐称阳羡顾渚茶,惠建之名犹未省。
小团花{左革右夸}矞云龙,竞巧争妍动天听。
要之造化生万物,甘苦酸盐适其性。 -
20.《再酬汤无邪》 宋·廖行之
少陵自叹休问天,高歌杜曲希陶潜。
两翁洁身如清涟,流行坎止停则渊。
不肯相邀事趣走,相望异世俱称贤。
又如双鹤立表表,长庚共月相辉皎。