-
341.《绵竹山四十韵》 唐·吴融
绵竹东西隅,千峰势相属。
崚嶒压东巴,连延罗古蜀。
方者露圭角,尖者钻箭簇。
引者蛾眉弯,敛者鸢肩缩。 -
342.《清河县楼作》 唐·韦庄
有客微吟独凭楼,碧云红树不胜愁。
盘雕迥印天心没,远水斜牵日脚流。
千里战尘连上苑,九江归路隔东周。
故人此地扬帆去,何处相思雪满头。 -
343.《春陌二首》 唐·韦庄
满街芳草卓香车,仙子门前白日斜。
肠断东风各回首,一枝春雪冻梅花。
嫩烟轻染柳丝黄,句引花枝笑凭墙。
马上王孙莫回首,好风偏逐羽林郎。 -
344.《旧居》 唐·韦庄
芳草又芳草,故人杨子家。
青云容易散,白日等闲斜。
皓质留残雪,香魂逐断霞。
不知何处笛,一夜叫梅花。 -
345.《春陌二首》 唐·韦庄
满街芳草卓香车,仙子门前白日斜。
肠断东风各回首,一枝春雪冻梅花。
嫩烟轻染柳丝黄,句引花枝笑凭墙。
马上王孙莫回首,好风偏逐羽林郎。 -
346.《旧居》 唐·韦庄
芳草又芳草,故人杨子家。
青云容易散,白日等闲斜。
皓质留残雪,香魂逐断霞。
不知何处笛,一夜叫梅花。 -
347.《寄边上从事》 唐·黄滔
斜日下孤城,长吟出点兵。
羽书和客卷,边思杂诗情。
朔雪定鸿翼,西风严角声。
吟馀多独坐,沙月对楼生。 -
348.《题友人山斋》 唐·黄滔
疏竹漏斜晖,庭间阴复遗。
句成苔石茗,吟弄雪窗棋。
沙草泉经涩,林斋客集迟。
西风虚见逼,未拟问京师。 -
349.《题山居逸人》 唐·黄滔
十亩馀芦苇,新秋看雪霜。
世人谁到此,尘念自应忘。
斜日风收钓,深秋雨信梁。
不知双阙下,何以谓轩裳。 -
350.《梅花》 唐·崔道融
数萼初含雪,孤标画本难。
香中别有韵,清极不知寒。
横笛和愁听,斜枝倚病看。
朔风如解意,容易莫摧残。
(朔风 一作:逆风) -
351.《对棋》 唐·李洞
小槛明高雪,幽人斗智棋。
日斜抛作劫,月午蹙成迟。
倚杖湘僧算,翘松野鹤窥。
侧楸敲醒睡,片石夹吟诗。
雨点奁中渍,灯花局上吹。
秋涛寒竹寺,此兴谢公知。 -
352.《感知上刑部郑侍郎》 唐·李洞
寄掩白云司,蜀都高卧时。
邻僧照寒竹,宿鸟动秋池。
帝诵嘉莲表,人吟宝剑诗。
石渠流月断,画角截江吹。 -
353.《和知己赴任华州》 唐·李洞
东门罢相郡,此拜动京华。
落日开宵印,初灯见早麻。
鹤身红旆拂,仙掌白云遮。
塞色侵三县,河声聒两衙。 -
354.《乙酉岁自蜀随计趁试不及》 唐·李洞
客卧涪江蘸月厅,知音唤起进趋生。
寒梅折后方离蜀,腊月圆前未到京。
风卷坏亭羸仆病,雪糊危栈蹇驴行。
文昌一试应关分,岂校褒斜两日程。 -
355.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
356.《白雁》 唐·李建勋
东溪一白雁,毛羽何皎洁。
薄暮浴清波,斜阳共明灭。
差池失群久,幽独依人切。
旅食赖菰蒲,单栖怯霜雪。
边风昨夜起,顾影空哀咽。
不及墙上乌,相将绕双阙。 -
357.《冬夜吟》 唐·陈陶
黑夜天寒愁散玉,东皇海上张仙烛。
侯家歌舞按梨园,石氏宾寮醉金谷。
鲁家襜褕暗披水,雪花灯下甘垂翅。 -
358.《柳枝辞十二首》 唐·徐铉
把酒凭君唱柳枝,也从丝管递相随。
逢春只合朝朝醉,记取秋风落叶时。
南园日暮起春风,吹散杨花雪满空。
不惜杨花飞也得,愁君老尽脸边红。 -
359.《王三十七自京垂访,作此送之》 唐·徐铉
失乡迁客在天涯,门掩苔垣向水斜。
只就鳞鸿求远信,敢言车马访贫家。
烟生柳岸将垂缕,雪压梅园半是花。
惆怅明朝尊酒散,梦魂相送到京华。 -
360.《王三十七自京垂访,作此送之》 唐·徐铉
失乡迁客在天涯,门掩苔垣向水斜。
只就鳞鸿求远信,敢言车马访贫家。
烟生柳岸将垂缕,雪压梅园半是花。
惆怅明朝尊酒散,梦魂相送到京华。