-
1.《四明山记游八十韵》 宋·孙应时
平生抱遐尚,抚剑远行游。
迹谢声利牵,心与岩壑谋。
东征泛沧海,南惊逾丹丘。
西登峨峨啸,北望关陇愁。 -
2.《按视沙苑》 宋·李复
南濒清渭北洛水,寒沙东西横百里。
中条太华塞秦关,众川无归皆潴此。
地维忽断两山高,帝罚罔功五丁死。
波飞波激走东溟,积雪回汀拥都鄙。 -
3.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《二十世纪太平洋歌》 清·梁启超
亚洲大陆有一士,自名任公其姓梁。
尽瘁国事不得志,断发胡服走扶桑。
扶桑之居读书尚友既一载,耳目神气颇发皇。
少年悬弧四方志,未敢久恋蓬莱乡。 -
6.《冬日自福昌之渑池》 宋·张耒
群岗洛阳西,势若海浪翻。
连岭起我左,层阜当我前。
采如兽腾突,缭若蛇蜿蜒。
外高陟缥缈,却下逼重渊。 -
7.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
8.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
9.《松石歌寿皇太子殿下》 宋·姜特立
万生总总各殊廪,中间变化通希夷。
大椿一万八千岁,蟠桃结实千年期。
虽云阅世最久远,要自与物同推移。
不如长松老为石,仙家旧家尤环奇。 -
10.《寄谢夹谷书隐先生四十四韵》 宋·何梦桂
粤从太极分,大块溟涬洩。
人生於其间,三才位成列。
人极苟不立,清宁将竭裂。
厥初始断鳌,万古功卓绝。 -
11.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
12.《法语》 宋·黄庭坚
兀然无事无改换,无事何须论一段。
真心无散乱,他事不须断。
过去已过去,未来何用算。
兀然无事何曾有,人唤向外觅工夫,总是痴顽汉。 -
13.《登升元阁故基》 宋·刘过
脚力倦矣曷少休,侵晨更作升元游。
眼中已不见二百四十尺兀之高楼,但见炊烟万灶宿貔貅。
上有啼雅噪鹊如泣诉,下有藤蔓老树根据枝相虬。
想其结缔初,匠石巧与造物侔。 -
14.《雁湖先生揆初在旦某以家藏唐画炽盛光如来像》 宋·程公许
十方世界香水海,如微尘数无边亿,诸佛各以本誓愿,遍坐道场作饶益。
稽首两足炽盛光, -
15.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
16.《金缕曲(九日即事)》 宋·刘辰翁
与客携壶去。
望高高、半山失却,满城风雨。
何许白衣人邂逅,小立东篱共语。
未怪是、催租断句。 -
17.《自赞》 宋·释祖珠
月色照幽谷,泉声落断崖。
水光山色里,一块烂枯柴。 -
18.《明州观大阅》 宋·刘过
书生灯窗困毛锥,说著刀剑何时持。
忽闻殷殷金鼓震,惊起块坐筋骸衰。
国朝右武重秋狝,列郡敢不张其威。
万家骈首遮道看,我亦役逐人后随。 -
19.《江行书事》 宋·冯时行
扁舟如竹叶,块坐筋脉缓。
起寻筇竹杖,散步午沙暖。
石净困还坐,江绿污仍盥。
山转孤渚没,岸落细路断。 -
20.《乙庵七十生日寄祝兹篇》 近代·陈三立
东南一儒霜髯髭,曰无所为无不为。
卧起岑楼臣海围,膝穿木榻嗟庶几。
朝嚄暮唶声尤伊,其学溔漭迷津涯。
包缠流略演孔姬,宝书断烂堆案窥。