-
1.《秋感(二首)》 明·刘基
老病偏多感,宵长昼亦长。
衣冠方谢暑,枕席已惊凉。
往事镌心在,新知过眼忘。
篱边旧栽菊,岁晚为谁黄。
¤ -
2.《送王卿使君赴任苏州因思花迎新使感旧游…西院一别》 唐·白居易
一别苏州十八载,时光人事随年改。
不论竹马尽成人,亦恐桑田半为海。
莺入故宫含意思,花迎新使生光彩。
为报江山风月知,至今白使君犹在。 -
3.《新春感怀五首》 宋·薛嵎
新春风物旧山川,老大情怀一惘然。
桃树不知秦世换,落花流水自年年。 -
4.《苏州元日郡斋感怀,寄越州元相公、杭州白舍人》 唐·李谅
称庆还乡郡吏归,端忧明发俨朝衣。
首开三百六旬日,新知四十九年非。
当官补拙犹勤虑,游宦量才已息机。 -
5.《新春感事八首终篇因以自解》 宋·陆游
乌藤即是碧油幢,百万天魔指顾降。
酣枕不知霜缟瓦,下床已见日烘窗。 -
6.《和历阳李簿见寄》 宋·王之道
短鬓纷垂白,衰颜悴带黄。
多寒冬更甚,少睡夜能长。
旧学长荒废,新知感爱忘。
何时一樽酒,谈咏带江乡。 -
7.《新春感怀五首》 宋·薛嵎
儿女添年暗自欣,不知婚嫁逼侬身。
羹藜衣褐由天分,莫负当初种德人。 -
8.《新春感事》 明·王稚登
信有清风不厌贫,吹帘入幌转相亲。
红颜薄命空流水,绿酒多情似故人。
服药难辞星入鬓,闭门长与竹为邻。
黄金散尽真堪惜,前日亲知是陌尘。 -
9.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
10.《高阳台·西湖春感》 宋·张炎
接叶巢莺,平波卷絮,断桥斜日归船。
能几番游,看花又是明年。
东风且伴蔷薇住,到蔷薇、春已堪怜。
更凄然。