-
161.《古碑塔寺改律为禅乡大夫招增值云智禅师主法》 宋·程公许
智禅生峨下,稚齿希空门。
落发受具戒,持钵巡诸村。
有如摩尼球,炯然古井浑。
又若大明镜,不受尘垢昏。 -
162.《题腾芳书院》 宋·姚勉
若稽隆古时,教者家有塾。
英材归乐得,粹学就私淑。
粹学就私淑。
淳风日云远, -
163.《巧松》 宋·华岳
夏社商舟未说渠,女萝先要施云衢。
若教终始如弦直,肯向秦邦作大夫。 -
164.《送施宣教》 宋·王炎
翩翩贵公子,和气如春温。
倾盖一晤语,肯吐胸中真。
江头雨新霁,浮鷁波鳞鳞。
骑凤吹玉箫,归欤觐慈亲。 -
165.《满庭芳 留别京兆》 元·王哲
劝韩公,归东路,人子细消详。
谈教我,须要写词章。
地慈尊几旦,轮显,圆相明光。
谁得,心无碍,古庆好施张。 -
166.《小重山 道友求问》 元·王哲
养性休教起怒嗔。
外身须认正,里头真。
日施方便做慈因。
清凉至,只在气精神。
财色莫相亲。
自然通大道,觉申申。
金丹结就出迷津。
登云路,玉洞看长春。 -
167.《*心香 继重阳韵》 元·马钰
此个扶风。
不会祥风。
遇风仙、传得玄风。
奇哉风味,清净家风。 -
168.《满庭芳 和霭戒师师父》 元·马钰
戒师和尚,可称吾徒。
明禅悟道通儒。
子细研穷正觉,并段差殊。
温良恭俭让礼,生老病死苦嗟吁。 -
169.《蓬莱客 赞重阳真人》 元·马钰
离西漠。
重阳来访蓬莱阁。
蓬莱阁。
祥光浮动,果然侵廓。
阐扬教典胜施药。
道尊自是师严恶。
师严恶。
僻人归正,要超碧落。 -
170.《清晖亭》 宋·叶茵
半点嚣尘不敢留,清光野色自浮游。
一泉走石夜多雨,万竹围松风似秋。
剩喜有诗堪献佛,从教无骨可封侯。
上人回施清閒供,兰芷香中著茗瓯。 -
171.《挽吴太夫人》 宋·陈宓
蚤出勋名裔,中年历险巇。
事姑追孝妇,教子作儒师。
狱为平反喜,金缘赈贷施。
鱼轩归去后,两郡几人悲。 -
172.《寄题吴子似所居二首·经德堂》 宋·陈文蔚
上帝降斯民,厥安存秉彝。
古昔世教明,大道行坦夷。
裘葛顺冬夏,饮食弃渴饥。
非有慕于外,夫妇皆与知。 -
173.《挽李处士》 宋·杜范
确荦群山兀海隅,芬川蔚有吉人居。
施仁一念周乡井,称善同声溢里闾。
教子垂芳心有待,荣亲养老意何如。
貤恩漫尔撑门户,肯负当年一束书。 -
174.《留吴田霜崖吴居士宅予仲女许其孙姻》 宋·方回
众山环如规,中有一川水。
山腴翠树圆,水洁玉石峙。
居人近百家,耕余习文史。
此翁独能诗,早充宾贡士。 -
175.《送罗架阁弘道》 宋·方回
六籍讨雅奥,百家穷怪奇。
江沱马尘合,毛釐无所施。
不自我后先,逢此泽火时。
固已殛来恶,尚乃存微箕。 -
176.《舂硙吟》 宋·方回
槁木岂有情,顽石且无知。
何术使之动,不假人力施。
纬竹以为车,堰水江之湄。
湍流既迅急,枢轴为斡移。 -
177.《赠广淳破衣》 宋·顾逢
包笠皆为累,游方仅此身。
从教粗褐碎,不用一丝纫。
赴供无闲日,得钱回施人。
生平甘忍辱,性地本来淳。 -
178.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
179.《送丘寺丞》 宋·李覯
嗟予兀兀何施为,学无异意唯传师。
尝言先圣所述作,人事而已亡他岐。
安知步步有天道,繄我丘师能识之。
春秋下应三千岁,雅颂周流十二支。 -
180.《玉泉皓和尚赞》 宋·释慧远
倒施逆用,独掇单提。
乌飞兔走,虎骤龙驰。
晷运推移兮日南长至,布裩不洗兮无来换替。
从教撒土抛沙,自在碗鸣{尸下加豕}沸。
我今稽首楼至如来,揭谛揭谛波罗揭谛。