-
201.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
幸自十分,画出一半。
我便是渠,略无思算。
无思算处妙难传,忿怒那吒吃痛拳。
道不是道,禅不是禅。 -
202.《维摩居士赞》 宋·释慧远
到处毁僧骂佛,知佗有官无官。
善现屡遭呵责,瞿昙也被势谩。
只有文珠不肯,吃气出来理问。
遮汉自知无理,当时口似磉盘。 -
203.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
发得一机活,出得一言当。
万里无片云。
青天合吃棒。
不待春风著意吹,暗香已在梅花上。 -
204.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
庄上吃油糍,鬼精魂罢休拈弄。
雁影沉寒水,穷伎俩何用施呈。
虽云博饭栽田,何似归堂向火,静悄悄,暖烘烘。
不劳共话无宾主,衲被蒙头号万境空,死水何曾有活龙。 -
205.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
钵饭糁桃花,釜羹烹野菜。
吃了日烘烘,曝背茅檐下。
佛法身心烂似泥,千圣眼觑无缝罅。
吽吽,伎死禅和,唤起来打。 -
206.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
巴南巴西,水流巴字。
古篆分明,心画显著。
游泳江湖四十年,与世同波无彼此。
朅来千丈岩前路,截流机透险崖句,辨龙蛇眼明今古。
何侣老赵州,略知名度桥头,滴水丈波。
吃茶去。 -
207.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
乳窦家私,寸无可取。
分明彻骨贫,刚道薰天富。
纲宗委地,力要匡扶。
大厦倾颓,直须撑拄。 -
208.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
家在蓬莱,霓裾粲霞。
步虚声有节,观徼念无差。
护剑苍虬鸣宝匣,听琴瘦鹤倚庭花。
丹成九转,符扫群邪。
不负东林莲神约,乘轺来访竺仟家。
虎溪分未得,款吃赵州茶。 -
209.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
广汉马驹子,十方罗汉僧。
不吃金鸡粟,专衔血战冤。
古龙渊吸乾到底,清凉权靠倒无根。
五处移场弄巘险,化机曾不涉春缘。
休征藏密,地陷天崩。
棠棣花残雁沉影,椎胸未免哭苍天。 -
210.《日本慈源禅人归国请偈》 宋·释绍昙
牧间今睥六十八,湖上掩关期养拙。
万缘不挂一丝头,对客懒饶三寸舌。
问吾道,秧田泼绿农夸好。
问吾禅,烟林噪晚声未闻。
无端外国人瞒我,插片木头讨甚麽。
吃盏粗茶送出门,海山啼断催归鸟。 -
211.《舜待者以拙自处请语为警》 宋·释绍昙
大地人求巧,子独全其拙。
吃饭倒把匙,刺眼翻著袜。
只知困守株,不愁飞辩月。
天真未解分,混沌一团铁。 -
212.《偈颂七十六首》 宋·释师范
杨岐设忌,做尽鬼怪。
径山设忌,一无所解。
随分淡淡薄薄,点一杯茶,烧一炷香,谩礼三拜。
若谓报德酬恩,兔子吃牛奶。 -
213.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
这个老汉,殊无所解。
不惟屈屈曲曲,且是顽顽赖赖。
我昔没兴见之,直到而今尀尀。
烧炷香,礼三拜吃拳打拳,彼此莫怪。 -
214.《有适》 宋·释文珦
破屋无兄弟,拙者所栖息。
衡门未尝启,声利讵能迫。
资身不求备,百事遂省力。
粪埽皆可衣,草木皆可食。 -
215.《老子》 宋·释文珦
老子深栖趣已成,尘鞿何计可相萦。
寒泉一道知来脉,灵木多年产寄生。
云外暗藏龙虎穴,风中清度鹤猿志。
挝从等是无心侣,同吃山厨芋颗羹。 -
216.《次徐相公韵十首·少马》 宋·释行海
龙堪斗健铁为鞍,频载将军战得官。
逐北蹄奔胡雪滑,嘶边鬣耸朔风寒。
金镮辔上红缨乱,火印轮中白汗乾。
草满沙场无暇吃,阵前缰勒不曾宽。 -
217.《颂证道歌·证道歌》 宋·释印肃
何表无生慈忍力,洞庭撞倒虚空吃。
不留丝发与人知,摩诃般若波罗蜜。 -
218.《颂古九十八首》 宋·释印肃
净名也好吃棒,爱弄心肝五脏。
除非到裹脱顽机,不消一句超无量。 -
219.《颂古九十八首》 宋·释印肃
似水煎茶待故人,知音吃了笑忻忻。
茶水本来无一说,扬眉早是自瞒心。 -
220.《偈颂三十首》 宋·释印肃
若无一切心,何用一切法。
佛说一切法,为除一切心。
若人解实相,於中无虚诳。
说与不说同,是师名最上。