-
1.《水调歌头·山水无宿约》 宋·刘辰翁
山水无宿约,村暗自当还。
不知有客乘兴,载我弄沧湾。
酒吸明河欲尽,月落三星在下,未放水风闲。
影转松起舞,扶步入林间。 -
2.《宿无为观》 唐·元结
九疑山深几千里,峰谷崎岖人不到。
山中旧有仙姥家,十里飞泉绕丹灶。
如今道士三四人,茹芝炼玉学轻身。
霓裳羽盖傍临壑,飘飖似欲来云鹤。 -
3.《宿无可上人房》 唐·戴叔伦
偶来人境外,何处染嚣尘。
倘许栖林下,僧中老此身。 -
4.《和厉玄侍御、无可上人会宿见寄》 唐·姚合
九衢难会宿,况复是寒天。
朝客清贫老,林僧默悟禅。
眠迟消漏水,吟苦堕寒涎。
异日来寻我,沧江有钓船。 -
5.《与无可宿辉公院》 唐·顾非熊
夜僧同静语,秋寺近严城。
世路虽多梗,玄心各自明。
寒池清月彩,危阁听林声。
倘许双摩顶,随缘万劫生。 -
6.《与贾岛、顾非熊、无可上人宿万年姚少府宅》 唐·朱庆馀
莫厌通宵坐,贫中会聚难。
堂虚雪气入,灯在漏声残。
役思因生病,当禅岂觉寒。
开门各有事,非不惜馀欢。 -
7.《同贾岛宿无可上人院》 唐·雍陶
何处销愁宿,携囊就远僧。
中宵吟有雪,空屋语无灯。
静境唯闻铎,寒床但枕肱。
还因爱闲客,始得见南能。 -
8.《冬夜与蔡校书宿无可上人院》 唐·刘得仁
儒释偶同宿,夜窗寒更清。
忘机于世久,晤语到天明。
月倒高松影,风旋一磬声。
真门犹是幻,不用觉浮生。 -
9.《宿无可上人房(一作宿翠微寺)》 唐·马戴
稀逢息心侣,细话远山期。
河汉秋深夜,杉梧露滴时。
风传林磬响,月掩草堂迟。
坐卧禅心在,浮生皆不知。 -
10.《集宿姚殿中宅期僧无可不至》 唐·马戴
殿中日相命,开尊话旧时。
馀钟催鸟绝,积雪阻僧期。
林静寒光远,天阴曙色迟。
今夕复何夕,人谒去难追。