-
1.《吴山青(赋无心处茅亭)》 宋·周密
山青青。
水泠泠。
养得风烟数亩成。
乾坤一草亭。
云无心。
竹无心。
我亦无心似竹云。
岁寒同此盟。 -
2.《题崇胜寺无心庵》 宋·贺铸
老鹤依林表,孤云寓山间。
结茅穷释子,著身如许闲。
有心即尘纷,无心犹石顽。
有无心并置,日暮客来还。 -
3.《无心》 宋·释文珦
出本无心倦即归,悠悠天地一支离。
此真难与时人说,惟有山云乃得知。 -
4.《颂十玄谈·心印》 宋·释印肃
勿谓无心云是道,龟毛兔角非坚宝。
顽空作境是谁安,不体十方源浩浩。 -
5.《渔翁》 唐·柳宗元
渔翁夜傍西岩宿,晓汲清湘燃楚竹。
烟销日出不见人,欸乃一声山水绿。
回看天际下中流,岩上无心云相逐。 -
6.《江行无题一百首(一作钱珝诗)》 唐·钱起
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
7.《白云泉》 唐·白居易
天平山上白云泉,云自无心水自闲。
何必奔冲山下去,更添波浪向人间。 -
8.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
9.《殿前欢·碧云深》 元·卫立中
碧云深,碧云深处路难寻。
数椽茅屋和云赁。
云在松阴。
挂云和八尺琴,卧苔石将云根枕,折梅蕊把云梢沁。
云心无我,云我无心。 -
10.《某夏夜酣寝飘然身若凌云其觉也作梦游仙以原》 宋·李新
飘飘夜半身凌云,梦与群仙游玉京。
龙虎腾骧争引导,侍童罗络甘蓬迎。
绛幡羽扇前驱列,宝盖华旗助旌节。
钧天九奏毕笙竽,飚驭数行响环玦。 -
11.《答高山人兼呈权、顾二侯》 唐·李白
虹霓掩天光,哲后起康济。
应运生夔龙,开元扫氛翳。
太微廓金镜,端拱清遐裔。
轻尘集嵩岳,虚点盛明意。 -
12.《罢章陵令山居过中峰道者二首》 唐·钱起
宁辞园令秩,不改渊明调。
解印无与言,见山始一笑。
幽人还绝境,谁道苦奔峭。
随云剩渡溪,出门更垂钓。 -
13.《盟云》 宋·陆游
谓云本无心,企望乃尔奇;谓云果有心,百变端为谁,岂怜此翁愁,一出怡悦之?横截千嶂平,高擎一峰危,银城突嵯峨,玉海浩渺弥;或为群龙矫,或作孤鹤飞,卷舒闲有态,去来倏无时。
滃滃覆松顶,霭霭映水湄,带雨过僧窗,和月傍钓矶。
岂惟困画工,吾诗固难追。
惟当与之盟,毕世相娱嬉。 -
14.《以同心之言其臭如兰为韵寄李子先》 宋·黄庭坚
流水鸣无意,白云出无心,水得平淡处,渺渺不厌深。
云行不能雨,还归碧山岑。
斯人似云水,廊庙等山林。 -
15.《谢人分寄密云大小团》 宋·毛滂
密云不雨西郊黑,小龙蜿蜒出朝夕。
中有濯枝三日霖,可洗流金千里赤。
大龙雨足意貌閒,万里泽流才一息。
无心自为百谷仰,变化风云聊戏剧。 -
16.《晴云》 宋·姜特立
晴云行太虚,浩荡本无心。
随风忽变化,倏忽成古今。
卓尔起奇峰,万目竞瞻仰。
本自无心高,莫作有心想。 -
17.《七佛庵三十韵》 明·舒頔
春色如多情,阴云贷游瞩。
登临不惮劳,?孛踤转山谷。
石磴危欲欹,梯身进恐覆。
松风响箫笙,花露滴巾幅。 -
18.《白云》 宋·王安石
英英白云浮在天,下无根蒂旁无连。
西风来吹欲消散,落日起望心悠然。
愿回羲和借光景,常使秀色当檐边。
时来不道能为雨,直以无心最可怜。 -
19.《再酬汤无邪》 宋·廖行之
少陵自叹休问天,高歌杜曲希陶潜。
两翁洁身如清涟,流行坎止停则渊。
不肯相邀事趣走,相望异世俱称贤。
又如双鹤立表表,长庚共月相辉皎。 -
20.《归云》 宋·释心月
拖云从龙去又回,无心却似有心来。
只因怕失老僧约,永日岩房拨不开。