-
1.《种梅》 宋·刘翰
凄凉池馆欲栖鸦,采笔无心赋落霞。
惆怅后庭风味薄,自锄明月种梅花。 -
2.《种花》 宋·陆游
西园作戏唤春回,桃李阴阴三万栽。
不是无心看开遍,锦江烟柳待归来。 -
3.《道上梅》 宋·苏泂
栗棘蓬边父老家,不知来历便横斜。
思量却是无心种,逢着春风偶自花。 -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《高阳台·过种山即越文种墓》 宋·吴文英
帆落回潮,人归故国,山椒感慨重游。
弓折霜寒,机心已堕沙鸥。
灯前宝剑清风断,正五湖、雨笠扁舟。
最无情,岸上闲花,腥染春愁。 -
6.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
7.《南园十三首》 唐·李贺
花枝草蔓眼中开,小白长红越女腮。
可怜日暮嫣香落,嫁与春风不用媒。
(其一)
宫北田塍晓气酣,黄桑饮露窣宫帘。
长腰健妇偷攀折,将喂吴王八茧蚕。 -
8.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
9.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。 -
10.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
11.《句》 宋·楼楚材
乍来固是最低树,外此都无许大花。
秋香无比魁天下,仙种非凡□月中。
满阎浮世香俱有,与广寒宫花对开。
春将结笔去时有,花在着身高处香。 -
12.《万法归一歌》 宋·白玉蟾
金丹大蘂妙无穷,一点丹头内外红。
真汞真铅才入手,片时伏虎活擒龙。
黄公聘入丁公舍,巽位吹嘘九转功。
十月胎圆坎离外,紫云飞出玉炉空。 -
13.《观种树》 唐·孟郊
种树皆待春,春至难久留。
君看朝夕花,谁免离别愁。
心意已零落,种之仍未休。
胡为好奇者,无事自买忧。 -
14.《观种树》 唐·孟郊
种树皆待春,春至难久留。
君看朝夕花,谁免离别愁。
心意已零落,种之仍未休。
胡为好奇者,无事自买忧。 -
15.《晚饭罢小立门外有作》 宋·陆游
此心何敢慕轻肥,尚媿无功饱蕨薇。
浦面鸟冲残霭去,柳阴人荷一锄归。
病嗟短发纷纷白,老觉初心种种非。
百步空庭著明月,黄昏手自掩荆扉。 -
16.《种兰》 唐·陈陶
种兰幽谷底,四远闻馨香。
春风长养深,枝叶趁人长。
智水润其根,仁锄护其芳。
蒿藜不生地,恶鸟弓已藏。 -
17.《满庭芳 降心魔》 元·马钰
熟境缠绵,心魔返倒,下功决要降心。
住行坐卧,昼夜志防心。
方寸虽然不大,起尘情、万种牵心。
当识破,上天入地,好弱总由心。 -
18.《鹧鸪天》 宋·晁补之
绣幕低低拂地垂。
春风何事入罗帏。
胡麻好种无人种,正是归时君未归。
临晚景,忆当时。
愁心一动乱如丝。
夕阳芳草本无恨,才子佳人空自悲。 -
19.《次韵奉酬无咎兼呈慎思天启》 宋·张耒
平生结交圆纳方,过眼十人八九忘。
畹兰亩蕙幽谷芳,懒随家奴谀五郎。
苦饥方朔身漫长,颠毛种种颜欲苍。
谁谓胜痴端坐狂,清淮之阴一草堂。 -
20.《永遇乐·万法由心》 宋·无名氏
万法由心,应观法界,一切心造。
老子瞿昙,同归去揆,不离心是道。
自从识得,坎离交济,炼药粗知昏晓。
云腾雨飞,蟾宫兔走,丹阙更无烦恼。