-
81.《哭陈丞相》 宋·郑钺
大厦将倾一木支,登陴恸哭志难移。
螳螂怒臂当车日,精卫衔沙塞海时。
梦里忽惊元主朔,军中犹卓宋家旗。
孤臣万死原无恨,独怪山翁总不知。 -
82.《越城谣》 明·程国儒
越州城,城何高,四十五里之周遭。
洼地填为基,陂陀凿成壕。
白昼鞭笞夜击櫜,石民之骨灰民膏,越城虽高越民劳。
越民劳未已,我田未耕又科米。 -
83.《矢柏舟》 明·葛高行文
泛柏舟之河中兮,忽亻宅傺而内结。
含薄怒以惓惓兮,心郁郁而坚节。
念两髦之我仪兮,矢靡他而志诀。
持仁义以内修兮,遇纬繣而肠绝。 -
84.《哀江头》 明·何白
飞云渡口西风急,津吏停桡刺船立。
始阳公子方垂髫,掩抑依依向余泣。
为言阿父守南康,双旌五马烂生光。
宁知廉吏反成罪,诸孤藐尔身凄凉。 -
85.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
86.《张烈妇》 明·陆师道
抱璧置泥涂,皎然质不泯。
菖蒲九节花,虽死常流芬。
十三学裁衣,十六诵诗书。
十七妇道成,十八为君妻。 -
87.《靳庄行》 明·吕坤
长清六月才禾黍,大家小家愁无雨。
草根挑尽木如冬,又见探雏啖野鼠。
沙中稚子哭欲绝,阿爷卧路不能语。
三年长饿一息在,那复余情念儿女。 -
88.《义妇行(有引)》 明·汤胤勣
顾家一女肤如玉,炯炯灵台抱贞淑。
择配奚川武肃孙,井臼亲操谢膏沐。
不必荆钗并布袄,雍雍自是闺中宝。
抚卑事上尽欢心,内外皆称新妇好。 -
89.《送贡先生(五十韵)》 明·唐之淳
先生京国来,称有母氏丧。
问之几何时,二十余星霜。
八月发秦淮,九月下涛江。
旦闻云海滴,夜视星斗芒。 -
90.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
91.《读阮嗣宗诗》 明·赵滂
明月照北林,孤鸿有哀音。
揽衣起坐弹鸣琴,忧忠徘徊独伤心。
可怜堂上生荆杞,空自繁华粲桃李。
种瓜寂寞青门外,采薇怅望西山趾。
芒砀云归大泽空,后百五岁无英雄。
途穷恸哭无知者,沈湎狂言元目公。 -
92.《古风其五十四》 唐·李白
倚剑登高台。
悠悠送春目。
苍榛蔽层丘。
琼草隐深谷。 -
93.《古风其三十七》 唐·李白
燕臣昔恸哭。
五月飞秋霜。
庶女号苍天。
震风击齐堂。 -
94.《哭殷遥》 唐·王维
人生能几何。
毕竟归无形。
念君等为死。
万事伤人情。 -
95.《哭王子立,次儿子迨韵三首》 宋·苏轼
非无伯鸾志,独有子云悲。
恨子非天合,犹能使我思。
儿曹莫凄恸,老眼欲枯萎。
会哭皆豪杰,谁为感旧诗。 -
96.《哭王子立次儿子迨韵三首》 宋·苏轼
彭城初识子,照眼白而长。
异梦成先兆,(予为密州,子立未尝相识,忽告同舍生曰:“吾梦为密州婿,何也?”已而果以子由之子妻之。
)清言得未尝。
岂惟知礼意,遂欲补诗亡。 -
97.《定惠颙师为余竹下开啸轩》 宋·苏轼
啼鴂催天明,喧喧相诋谯。
暗蛩泣夜永,唧唧自相吊。
饮风蝉至洁,长吟不改调。
食土蚓无肠,亦自终夕叫。 -
98.《哭刁景纯》 宋·苏轼
读书想前辈,每恨生不早。
纷纷少年场,犹得见此老。
此老如松柏,不受霜雪槁。
直従毫末中,自养到合抱。 -
99.《邓忠臣母周氏挽词》 宋·苏轼
微生真草木,无处谢天力。
慈颜如春风,不见桃李实。
古今抱此恨,有志俯仰失。
公子岂先知,战战常惜日。 -
100.《定惠院顒师为余竹下开啸轩》 宋·苏轼
啼鴃催天明,喧喧相诋谯。
暗蛩泣夜永,唧唧自相吊。
饮风蝉至洁,长吟不改调。
食土蚓无肠,亦自终夕叫。