-
201.《二游诗·任诗》 唐·皮日休
任君恣高放,斯道能寡合。
一宅闲林泉,终身远嚣杂。
尝闻佐浩穰,散性多儑bY.欻尔解其绶,遗之如弃靸。
归来乡党内,却与亲朋洽。 -
202.《哀毗陵》 宋·梁栋
荆溪水腥泊船早,落日无人行古道。
髑髅有眼不识春,东风吹出青青草。
荒基犹认是人家,败栅曾将当城堡。
当时压境兵百万,不脱靴尖堪蹴倒。 -
203.《服椒法歌》 宋·陈晔
青城山老人,服椒得妙诀。
年过九十余,貌不类期耋。
再拜而请之,忻然为我说。
蜀椒贰斤净,解盐六两洁。 -
204.《劝谕赈济诗》 宋·冯楫
我昔未第日,乡间逢岁饥。
两率闾里人,相共行赈济。
饥民仅得食,免困饿而毙。
及我登第后,被罪归田里。 -
205.《地动聊句》 宋·苏舜元
大荒孟冬月,末旬高舂时。
日腹昏盲伥,风口鸣呜咿。
万灵困险戚,百槎嗟阳衰。
浓寒有胜气,天冻无败期。 -
206.《再次衍公约看杏花》 明·童冀
我生独后邵康节,白首黄尘走阡陌。
兴来犹作山水游,不减当年谢康乐。
归来读书茅屋底,不悟庭中雨漂麦。
往年为客上湘水,万里不异僧行脚。 -
207.《强氏母》 元·杨维桢
强氏母,毗陵人,年已八十又一春。
强家郎,未七旬,五十入官教邑民,六十转官在邻郡。
大府婉画方咨询,守将急移檄,候吏持在门。
强家郎,捧檄告母母欣欣,一笑还一嚬,庭前大树风不停,孝子惜阴寸寸勤。 -
208.《余卧病畿邑御史王君假守潭楚道出于舍下特见》 宋·宋庠
病客卧穷里,衡扉掩残春,隳官道家藏,窜跡农廛民。
朝罗噪饥雀,暮席流芳尘。
尸居怳踰岁,踵息动弥旬。 -
209.《为张都目益题爪哇王后将相图》 宋·方回
闍婆之国古来有,其人裸体蓬厥首。
后来改号作爪哇,君僭称王妻僭后。
跣足露乳布缠腰,往往自妍不知丑。
千岛万岛南海南,谓远无虞险可守。 -
210.《狂吟七言十四韵》 唐·白居易
亦知世是休明世,自想身非富贵身。
但恐人间为长物,不如林下作遗民。
游依二室成三友,住近双林当四邻。 -
211.《狂吟七言十四韵》 唐·白居易
亦知世是休明世,自想身非富贵身。
但恐人间为长物,不如林下作遗民。
游依二室成三友,住近双林当四邻。 -
212.《却敌凯歌》 宋·赵万年
吁嗟黠虏何猖狂,引弓百万侵吾疆。
首屠枣阳捣神马,窥伺长江欲苇航。
隆冬久晴江水涸,直揭小樊厉源漳。
马沈人溺相枕藉,霜刃逼胁狼驱羊。 -
213.《自大关至小关》 明·陶安
山径多盘折,无劳怨苦辛。
深岩不见日,冻雪几经旬。
衣薄肌生栗,轮驰眼翳尘。
想应慈母意,日日望行人。 -
214.《和平甫舟中望九华山二首》 宋·王安石
谁谓九华远,吾身未尝檐。
唱篇每起予,予口安能箝。
忆在秋浦北,空江上新蟾。
光洁写一镜,回环两堤奁。 -
215.《寄献鄜州行军司马宋侍郎》 宋·王禹偁
钜贤如木铎,一振声蓋代。
丈人文曲星,谴谪落下界。
辞源发昆仑,意尽若到海。
昔在神德朝,少秀负文彩。 -
216.《谒仙行赠万书记》 宋·白玉蟾
嶰管飞葭方孟签,青女仍前行夜恶。
连日东风料峭寒,黄鹂声断梅花落。
客来武夷访灵踪,八字洞门无锁钥。
溪头昨夜添新雨,桃片满溪红灼灼。 -
217.《病起》 宋·王炎
羸躯方伏枕,冻骨倍加绵。
自觉脾为约,医言脉太玄。
不禁腰痛楚,仍苦膝拘挛。
搔抑方能定,扶持仅可前。 -
218.《得文敬双塔寺和章招之不至四叠韵奉答》 明·李东阳
问君朝回胡不归,西驰急脚走若飞。
云承部檄籍戎伍,岁给纩布颁冬衣。
浮图东望瑜伽宅,尺地西垣懒回屐。
只应官事了痴儿,怪底可人招不得。 -
219.《赠王二十四侍御契四十韵(王契,字佐卿,京兆人)》 唐·杜甫
往往虽相见,飘飘愧此身。
不关轻绂冕,俱是避风尘。
一别星桥夜,三移斗柄春。
败亡非赤壁,奔走为黄巾。 -
220.《遣昼》 唐·元稹
密竹有清阴,旷怀无尘滓。
况乃秋日光,玲珑晓窗里。
旬休聊自适,今辰日高起。
栉沐坐前轩,风轻镜如水。