-
241.《送三兄出宰常山》 宋·苏泂
官次淹时久,才华应世须。
及瓜逢六月,行李过三衢。
迓吏江边少,赍装驿外都。
潮经渔浦夜,樯泊富阳晡。 -
242.《和张石山古风约郊行》 宋·卫宗武
乾坤空阔几由旬,仁气{映日换土}圠熏为春。
郊原万象列绮绣,华哉规令方施行。
旧年与花尝有约,肯倦携筇并蹑屩。
近来时事与花违,一任自开还自落。 -
243.《刘锦山自衡州归复书仍贻之诗》 宋·卫宗武
渺渺湘水波,浩浩衡山云。
悠悠我之思,皎皎兮美人。
美人不可见,陵谷日迁变。
风尘方纷攘,意者生死判。 -
244.《次杨监簿上陈守赈灾韵》 宋·姚勉
稻田碁局分郊区,人烟尽障联城隅。
新秧入夏种俱了,一色秀绿连天铺。
年丰正为忧国愿,雨霪忽动民愁吁。
浪浪竹瓦日鸣瀑,烂烂苔砌长跳珠。 -
245.《和王文州梅花韵》 宋·王炎
何处东风发春早,先傍梅花试天巧。
新阳一点破雪霜,春意将回可前料。
天公乞我人日晴,新年屈指将浃旬。
老怀不似少时好,对花默默仍循循。 -
246.《翟方进》 宋·张嵲
相君事郡当少时,见谓迟钝遭谩欺。
一从蔡叟问所适,羇游万里来京师。
从冯老姥织屦卖,学问声名从此大。
胡常初毁更见誉,一日超升登掾宰。 -
247.《止酒》 宋·晁公溯
卧病经旬不举觞,胸中无复少年狂。
春心已逐飞花尽,午梦还随白日长。
尘事无穷那可了,诗情常在不能忘。
闭门觅句无余事,书策纷纷正绕床。 -
248.《辛已老人生旦》 宋·陈文蔚
陶陶太古民风淳,诈伪不萌情意真。
何尝吐纳事屈伸,往往皆为百岁人。
中古便似秋冬辰,和气无复如阳春。
机巧百出妄喜嗔,七十者稀以为珍。 -
249.《喜宾旸归》 宋·方回
鲁翁秀山归,虚翁钱塘留。
虚翁秀山来,鲁翁钱塘游。
中秋前三日,西东各登舟。
及至中秋夕,两翁空相求。 -
250.《久雨》 宋·郭印
乾坤冷气积,无日不阴雨。
涔涔昼连宵,檐声暗砧杵。
田间愁老农,道上泣行旅。
首尾四周旬,泥深污后土。 -
251.《感春》 宋·李复
三月无余旬,此日足可惜。
桃李不自由,相期偶相失。
黄黄芜菁花,青青陵陂麦。
林间晚蝶飞,翩翩竟何益。
前晨游百花,夭艳斗颜色。
柳枝弱而细,闲垂亦自得。
今日偶再来,群枝空寂寂。 -
252.《萍乡县丞求颂》 宋·释印肃
杜门终日不通书,得意忘言总不拘。
举向世间人不会,妄谈生死事区区。
信香不昧和光爇,祸福皆心岂有殊。
心本全真含万有,只缘六处起诸愚。 -
253.《由上饶之贵溪舟中书事》 宋·喻良能
日月三秋杪,江山万象殊。
小舟浮舴艋,广信出闉阇。
草木关诗律,云烟入画图。
水清沙可数,景好句难摹。 -
254.《清明舟中》 明·程嘉燧
清明寒食山头哭,到处犹传旧风俗。
无家自愧百年身,有情共伤千里目。
汉阳渡口柳依依,江风作花雪打衣。
经旬始过道士洑,五日未离黄鹤矶。 -
255.《种莴苣》 唐·杜甫
阴阳一错乱,骄蹇不复理。
枯旱于其中,炎方惨如毁。
植物半蹉跎,嘉生将已矣。
云雷欻奔命,师伯集所使。 -
256.《表夏十首》 唐·元稹
夏风多暖暖,树木有繁阴。
新笋紫长短,早樱红浅深。
烟花云幕重,榴艳朝景侵。
华实各自好,讵云芳意沉。 -
257.《酬孝甫见赠十首(各酬本意,次用旧韵)》 唐·元稹
宋玉秋来续楚词,阴铿官漫足闲诗。
亲情书札相安慰,多道萧何作判司。
杜甫天材颇绝伦,每寻诗卷似情亲。
怜渠直道当时语,不著心源傍古人。 -
258.《叹常生》 唐·白居易
西村常氏子,卧疾不须臾。
前旬犹访我,今日忽云殂。
时我病多暇,与之同野居。
园林青蔼蔼,相去数里馀。
村邻无好客,所遇唯农夫。
之子何如者,往还犹胜无。
于今亦已矣,可为一长吁。 -
259.《蝶恋花》 宋·赵令
至。
抚张曰:至矣至矣,睡何为哉?并枕重衾而去。
张生拭目危坐久之,犹疑梦寐。
俄而红娘捧崔而至,则娇羞融冶,力不能运支体。 -
260.《偈颂六十七首》 宋·释原妙
大限九旬,小限七日。
粗中有细,细中有密。
密密无间,纖尘不立。
正恁麽时,银山铁壁。