-
1.《赋得桃李无言》 唐·李商隐
夭桃花正发,秾李蕊方繁。
应候非争艳,成蹊不在言。
静中霞暗吐,香处雪潜翻。
得意摇风态,含情泣露痕。
芬芳光上苑,寂默委中园。
赤白徒自许,幽芳谁与论。 -
2.《醉桃源·本来无说本无言》 宋·无名氏
本来无说本无言。
澄寂湛然。
湛然常寂*神全。
希内自观玄。
玄中妙,妙中玄。
无相貌,莫团圆。
往来去,怎遮拦。
清风明月前。 -
3.《次徐云叟赋桃源无脚桥》 宋·洪咨夔
经始西风八月秋,桃花春涨已无忧。
横飞洛道虚空度,直放银河自在流。
倚岸斜看疑是洞,循坡稳上认为楼。
遍物吴蜀今才识,却笑浮桥谩造舟。 -
4.《清明前风雨兼旬城外桃李无在者书室中有酴醿》 宋·郑刚中
素质吐孤芳,柔条敷瘦绿。
谁将刻楮手,作此数蕤玉。
园林烟雨多,百卉飞蔌蔌。
小室偶深静,花意犹清淑。
置之砚席间,鼻观常芬馥。 -
5.《旱久无水王伯容分惠桃源大谿泉将以长篇水至》 宋·楼钥
七十老翁门昼闭,终日萧然无一事。
却因不雨动衰怀,拥笏黄堂与祠祀。
兼旬旱涸舟不通,井泉欲竭知无计。
僮奴抱瓮扣比邻,水不得清仅无滓。 -
6.《閒居无瑕酬答假庭下三物作·梅谢桃》 宋·方岳
下欲成蹊春已残,雨红犹自有人看。
极知不与君同调,但守平生一点酸。 -
7.《閒居无瑕酬答假庭下三物作·桃讽梅》 宋·方岳
不肯春风时世妆,岁寒崖谷倚冰霜。
人间亦有知香者,盍遣一枝横出墙。 -
8.《江上樱桃甚盛而予寓所无有忽苏城友人惠一大》 明·袁凯
野店荒蹊红满枝,暖烟微雨共离披。
忽思西蜀匀圆颗,正值东吴远送时。
老子细看方自讶,儿童惊喜欲成痴。
拾遗门下曾沾赐,此日飘蓬也赋诗。 -
9.《三月一日偕善之无逸游南山桃园分韵复源字》 宋·陆文圭
白云起南山,随我度溪园。
园丁荷锄去,季女出应门。
汲泉供香茗,扫石闲清樽。
人静禽声乐,春深花事繁。
蛾眉映修竹,掩袂娇欲言。
吾亲白云外,未敢访桃源。