-
1.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
2.《幽居记今昔事十首以诗书从宿好林园无俗情为》 宋·陆游
癸亥辞修门,拜赐散人号。
一出非本心,欢喜归祭灶。
故乡多名山,幸得遂所好。
舟舆虽难具,信步亦可到。 -
3.《幽居记今昔事十首以诗书从宿好林园无俗情为》 宋·陆游
我昔挥短楫,终年钓吴松;遗尝携长鑱,采药玉霄峰。
为计晚大缪,朝路偶见容;晨趋大明班,夜听长乐钟。
白发迫归休,居然鲜欢悰。
上恩许乞骸,一日收孤踪。
蓬茅略补葺,甑碓勤炊舂。
故交零落尽,岁晚当谁从? -
4.《情诗其十三》 清·仓央嘉措
明眸皓齿艳无双,比拟圆月两相仿。
?
惆怅婵娟多寂寞,欢情只供一夜长。 -
5.《次韵无咎别後见寄》 宋·陆游
平日杯行不解辞,长亭况是送君时。
几行零落僧窗字,何限流传乐府诗。
归思恰如重酝酒,欢情略似欲残棋。
龙蛇飞动无由见,坐媿文园属思迟。 -
6.《醉中怀眉山旧游》 宋·陆游
劲酒少和气,哀歌无欢情。
故乡不敢思,登高望锦城。
锦城那得去,髣佛蟆颐路。
遥知尊前人,指我题诗处。
我虽流落夜郎天,遇酒能狂似少年。
想见东郊携手日,海棠如雪柳飞绵。 -
7.《诉衷情 夜思》 元·邵亨贞
满城钟鼓夜初寒。
人静掩重关。
惊乌绕庭树,月已上阑干。
微有兴,澹无欢。
小盘桓。
良宵如许,香冷金猊,梦绕青鸾。 -
8.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
9.《七夕歌》 宋·张耒
人间一叶梧桐飘,蓐收行秋回斗杓。
神宫召集役灵鹊,直渡天河云作桥。
桥东美人天帝子,机杼年年劳玉指。
织成云雾紫绡衣,辛苦无欢容不理。 -
10.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
11.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
12.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
13.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
14.《定情诗》 魏晋·繁钦
我出东门游,邂逅承清尘。
思君即幽房,侍寝执衣巾。
时无桑中契,迫此路侧人。
我既媚君姿,君亦悦我颜。 -
15.《当子夜歌》 当代·钱钟书
妾心如关,守卫严甚。
欢竟入来,如无人境。
妾心如室,欢来居中。
键户藏钥,欢出无从。
妾为刀背,欢作刀口。
欢情自薄,妾情常厚。 -
16.《定情篇》 唐·乔知之
共君结新婚,岁寒心未卜。
相与游春园,各随情所逐。
君爱菖蒲花,妾感苦寒竹。
菖花多艳姿,寒竹有贞叶。 -
17.《杂曲歌辞·定情篇》 唐·乔知之
共君结新婚,岁寒心未卜。
相与游春园,各随情所逐。
君念菖蒲花,妾感苦寒竹。
菖花多艳姿,寒竹有贞叶。 -
18.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
19.《一寸金·秋感》 宋·吴文英
秋压更长,看见姮娥瘦如束。
正古花摇落,寒蛩满地,参梅吹老,玉龙横竹。
霜被芙蓉宿。
红绵透,尚欺暗烛。 -
20.《拟古》 明·钱宰
出门万里别,行行远防边。
相望各天末,北斗日夜躔。
四运秋复春,不见君子还。
燕车北其辙,越马南其辕。