-
1.《赠陈符宝去非》 宋·张嵲
大雅久不作,此风日萧条。
纷纷世上见,啁啾乱鸣蜩。
唯公妙句法,字字陵风骚。
如鼓清庙弦,听者无淫滔。 -
2.《秦中吟十首·重赋(一作无名税)》 唐·白居易
厚地植桑麻,所要济生民。
生民理布帛,所求活一身。
身外充征赋,上以奉君亲。
国家定两税,本意在爱人。 -
3.《井底引银瓶·止淫奔也》 唐·白居易
井底引银瓶,银瓶欲上丝绳绝。
石上磨玉簪,玉簪欲成中央折。
瓶沉簪折知奈何?似妾今朝与君别。
忆昔在家为女时,人言举动有殊姿。 -
4.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
5.《无题》 明·唐寅
无风眼界白云悠,红雨心波漾尽头。
纷簌簌然丛脞弃,脏兮兮地秽淫流。
栋梁本色擎天柱,蝥贼原形钓欲?。
铲却筌蹄窥远奥,拈花莞尔有何愁。 -
6.《渔家傲·听说娑婆无量苦》 元·梵琦
听说娑婆无量苦。
为君一一分明举。
风俗淫邪人跋扈。
多囹圄。
命终未免沉冥府。
检点恶名看罪簿。
因兹惹起阎罗怒。
炉炭镬汤烧又煮。
争容汝。
自家作业非人与。 -
7.《次晁无咎韵阎子常携琴入村》 宋·苏轼
士寒饿,古犹今。
向来亦有子桑琴,倚楹啸歌非寓淫。
伯牙山高水深深,万世二垄一知音。
阎君七弦抱幽独,晁子为之梁父吟。 -
8.《次韵无咎阎子常携琴八村》 宋·黄庭坚
士寒饿,古犹今,向来亦有子桑琴。
倚楹啸歌非寓淫,伯牙山高水深深,万世丘垄一知音。
阎君七弦抱幽独,晁子为之梁父吟。
天寒终纬悲向壁,秋高风露声入林。 -
9.《唱和暂停霖淫复作因书四韵呈仲咸兼简宋从事》 宋·王禹偁
山云漠漠雨霏霏,正是骚人唱和时。
谪宦惭无贾生赋,愁霖合有谢公诗。
已妨步月尘凝榭,恐误登高菊满篱。
且喜宾筵得同道,不为篇什欲何为。 -
10.《无苦吟》 宋·邵雍
平生无苦吟,书翰不求深。
行笔因调性,成诗为写心。
诗扬心造化,笔发性园林。
所乐乐吾乐,乐而安有淫。