-
1.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
2.《端午述怀》 宋·白玉蟾
方瀛山上风飕飕,五月六月常如秋。
松花落地鹤飞去,万顷白云空翠浮。
夜半蟾蜍落丹井,琪林深锁寒叶暝。
满天白露点苍苔,蛙市一散万籁静。 -
3.《晓亭》 宋·史安叔
知褐冲风立晓亭,无端物物搅诗情。
梅边正被寒山恼,又听松梢衮雪声。 -
4.《香》 唐·罗隐
沈水良材食柏珍,博山烟暖玉楼春。
怜君亦是无端物,贪作馨香忘却身。 -
5.《端嘉杂诗二十首》 宋·刘克庄
巩洛山川几过兵,汉家初遣使修陵。
可无神物呵豺虎,直护香烟到柏城。 -
6.《杂咏一百首·严光》 宋·刘克庄
幸自沉冥去,无端物色求。
蓑衣亦堪钓,何必被羊裘。 -
7.《谢冯济远惠端砚》 宋·李石
学道本屡空,所积岂为贫。
我生无长物,有辄恐累身。
挟块公子伯,陶土帝者仁。
可惜水玉姿,下与瓦砾亲。 -
8.《三用喜雪韵呈同官诸丈不敢辍禁物之令也二首》 宋·吴潜
不用忧他道路难,浑沦宇宙杳无端。
齐腰若未能逃佛,灭迹何妨且弃官。
节士挺身松柏比,田翁满眼稻粱看。
明年饱喫宣州饭,管取便便此腹胖。 -
9.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
10.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。