-
1.《赠陈无逸秀才》 宋·梅尧臣
良犬不取鼠,其人苦尤之。
近识固未辨,善相又能知。
在鹿忘守八,挃足乃焉而。
士有志功名,局缩秉书诗。
憔悴未得展,磬折忽言卑。
举酒一以赠,愿无羞尔为。 -
2.《齐宣王见颜斶/颜斶说齐王》 先秦·佚名
齐宣王见颜斶,曰:“斶前!”斶亦曰:“王前!”宣王不说。
左右曰:“王,人君也。
斶,人臣也。
王曰‘斶前’,亦曰‘王前’,可乎?”斶对曰:“夫斶前为慕势,王前为趋士。 -
3.《赠紫岩潘庭坚四首》 宋·白玉蟾
无愁是云愁,无羞是雪羞。
我非云与雪,何以白我头。
日出雪自消,雨晴云亦休。
盛年轻弃掷,不及且娱游。 -
4.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。 -
5.《临江仙·乞觅残馀真活计》 元·马钰
乞觅残馀真活计,无羞无耻无荣。
舍身岂是喂饥鹰。
亦非为虎食,不著假身形。
万种尘劳齐放下,自然神气灵灵。
心猿意马两停停。
无缘沉苦海,有分看蓬瀛。 -
6.《送聂之美摄尉韦城》 宋·司马光
徒劳已足倦,漂泊益恓惶。
短剑无三尺,征衣共一囊。
折腰从事马,赞谒使君堂。
并日屡承檄,无时不里粮。 -
7.《玩丹砂 赠堂下道人》 元·马钰
舍了家缘更舍身。
即非喂虎济饥鹰。
幻躯识破自忘形。
无耻无羞无染著,逍遥坦荡气神清。
心中真佛现光明。 -
8.《连理枝》 元·侯善渊
挫锐无羞耻。
过宠无欢喜。
好弱平常,随缘且过,坦然无系。
步林泉、深入翠云中,乐清闲一世。
欲要离生死。
达彼真常理。
炼气成神,神超碧落,太虚同体。
任天宽地阔永无忧,得长生久视。 -
9.《寄石学士》 宋·范仲淹
家有清白志,所实甑中尘。
休去无生涯,老来犹苦辛。
一麾了婚嫁,万事蠹精神。
与君尝大言,定作青山邻。
蹭蹬未携手,得无羞故人。 -
10.《金陵杂兴二百首》 宋·苏泂
小盖高肩翼蔽无,钟山寺里换篮舆。
相逢举止无羞涩,一段风流似上都。 -
11.《读折诗效其体》 宋·方岳
我贫良亦囏,未老生白须。
策名奉常第,年已三十余。
半生苦无几,宁不欲疾驱。
山麋野而僻,所至皆崎岖。 -
12.《*心香》 元·马钰
悟道然。
出世因缘。
但闻人、修建斋筵。
长舒臂膊,立在傍边。
便乞残羹,觅残饭,度残年。
无耻无羞,灭火消烟。
便留心、搜妙搜玄。
阐开玉蕊,攒结金莲。
觉气神清,精神秀,做神仙。 -
13.《孟子·枉尺直寻》 宋·陈普
计利无非患得心,谁能枉己直於人。
既甘隐忍无羞恶,气馁如何更复伸。 -
14.《相和歌辞·陇西行》 唐·耿湋
雪下阳关路,人稀陇戍头。
封狐犹未翦,边将岂无羞。
白草三冬色,黄云万里愁。
因思李都尉,毕竟不封侯。 -
15.《陇西行》 唐·耿湋
雪下阳关路,人稀陇戍头。
封狐犹未剪,边将岂无羞。
白草三冬色,黄云万里愁。
因思李都尉,毕竟不封侯。 -
16.《偈颂五首》 宋·释亮
八十老婆心已灰,强颜抹娄与涂蚽。
自知潦倒无羞耻,遇兴何妨舞一回。 -
17.《堂中画像探题得杜子美》 宋·欧阳修
风雅久寂寞,吾思见其人。
杜君诗之豪,来者孰比伦。
生为一身穷,死也万世珍。
言苟可垂後,士无羞贱贫。 -
18.《满庭芳 叹骷髅》 元·马钰
携筇信步,郊外闲游。
路傍忽见骷髅。
眼里填泥,口内长出臭莸。
潇洒不肯重说,更难为、再骋风流。 -
19.《社前一日用中秋夜未尽韵》 宋·方回
清晨视园树,槁叶脱梧槚。
邻家馈彘肉,里巷作秋社。
报赛有故常,民欲其敢罢。
勾龙得无羞,土毛旱欲赭。 -
20.《无题四首》 唐·李商隐
来是空言去绝踪,月斜楼上五更钟。
梦为远别啼难唤,书被催成墨未浓。
蜡照半笼金翡翠,麝熏微度绣芙蓉。
刘郎已恨蓬山远,更隔蓬山一万重。