-
221.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
——潘述
山岳降气,龟龙负图。
——裴济 -
222.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
223.《林公》 唐·灵一
支公信高逸,久向山林住。
时将孙许游,岂以形骸遇。
幸辞天子诏,复览名臣疏。
西晋尚虚无,南朝久沦误。
因谈老庄意,乃尽逍遥趣。
谁为竹林贤,风流相比附。 -
224.《奉和薛员外谊赠汤评事衡反招隐之迹兼见寄十二韵》 唐·皎然
喜友称高儒,旷怀美无度。
近为东田诱,遂耽西山趣。
庭有介隐心,得无云泉误。
府公中司贵,频贻咫尺素。 -
225.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。 -
226.《答孟秀才》 唐·皎然
羸疾依小院,空闲趣自深。
蹑苔怜静色,扫树共芳阴。
物外好风至,意中佳客寻。
虚名谁欲累,世事我无心。
投赠荷君芷,馨香满幽襟。 -
227.《奉酬袁使君高春游鶺鴒峰兰若见怀》 唐·皎然
鶺鴒中峰近,高奇古人遗。
常欲乞此地,养松挂藤丝。
昨闻双旌出,一川花满时。
恨无翔云步,远赴关山期。
跻险与谁赏,折芳应自怡。
遥知忘归趣,喜得春景迟。
已见郢人唱,新题石门诗。 -
228.《因游支硎寺寄邢端公》 唐·皎然
大厦资多士,抡材得豫章。
清门推问望,早岁骋康庄。
作用方开物,声名久擅场。
丹延分塞郡,宿昔领戎行。 -
229.《独游二首》 唐·皎然
性野趣无端,春晴路又干。
逢泉破石弄,放鹤向云看。
好僻谁相似,从狂我自安。
芳洲亦有意,步上白沙滩。 -
230.《出游》 唐·皎然
少时不见山,便觉无奇趣。
狂发从乱歌,情来任闲步。
此心谁共证,笑看风吹树。 -
231.《别山诗》 唐·皎然
山翁亦好禅,借我风溪树。
采药多近峰,汲泉有春渡。
幽僧时相偶,仙子或与晤。
自许战胜心,弥高独游步。 -
232.《秋日送择高上人往江西谒曹王》 唐·皎然
超然独游趣,无限别山情。
予病不同赏,云闲应共行。
斋容秋水照,香氎早风轻。
曾被陈王识,遥知江上迎。 -
233.《夏日登观农楼和崔使君》 唐·皎然
片雨拂檐楹,烦襟四坐清。
霏微过麦陇,萧散傍莎城。
静爱和花落,幽闻入竹声。
朝观趣无限,高咏寄深情。 -
234.《夏日登观农楼和崔使君》 唐·皎然
片雨拂檐楹,烦襟四坐清。
霏微过麦陇,萧散傍莎城。
静爱和花落,幽闻入竹声。
朝观趣无限,高咏寄深情。 -
235.《赠卢逸人》 唐·善生
高眠岩野间,至艺敌应难。
诗苦无多首,药灵惟一丸。
引泉鱼落釜,攀果露沾冠。
已得嵇康趣,逢迎事每阑。 -
236.《山居八咏》 唐·常达
身闲依祖寺,志僻性多慵。
少室遗真旨,层楼起暮钟。
啜茶思好水,对月数诸峰。
有问山中趣,庭前是古松。 -
237.《登楼忆友》 唐·子兰
物象远濛濛,周回极望中。
带烟千井树,和磬一楼风。
月色寒沈地,波声夜飏空。
登临无限趣,恨不与君同。 -
238.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
239.《闻赤松舒道士下世(东阳未乱前相别)》 唐·贯休
地变贤人丧,疮痍不可观。
一闻消息苦,千种破除难。
阴骘那虚掷,深山近始安。
玄关评兔角,玉器琢鸡冠。 -
240.《闻赤松舒道士下世(东阳未乱前相别)》 唐·贯休
地变贤人丧,疮痍不可观。
一闻消息苦,千种破除难。
阴骘那虚掷,深山近始安。
玄关评兔角,玉器琢鸡冠。