-
1.《贫居秋日》 唐·皮日休
亭午头未冠,端坐独愁予。
贫家烟爨稀,灶底阴虫语。
门小愧车马,廪空惭雀鼠。
尽室未寒衣,机声羡邻女。 -
2.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
君子亦有慕,不慕要路津;君子亦有耻,不耻贱与贫。
风俗未唐虞,诗书非一秦。
展转不能瞑,卧听鸡唱晨。 -
3.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
天下不难一,孰能凝使坚?自古功已成,或散如飞烟。
惟唐用房魏,规模三百年。
至今河潼路,过者犹泫然。 -
4.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
汉祸始外戚,唐乱基宦寺。
小人计已私,颇复指他事。
公卿恬骇机,关河入危涕。
草茅岂无人,死抱经世志? -
5.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
成童入乡校,所愿为善士;富贵本邂逅,不遇亦已矣。
生轻名义重,固守当以死。
堂堂七尺躯,勿使污青史。 -
6.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
劲风东北来,茆屋吹欲裂。
出门有奇观,湖上千峰雪。
日高炊未具,岁晚衣百结。
士岂无一长,所要全大节。 -
7.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
吾常慕昔人,石介与王令;挑灯读其文,奋起失衰病。
吾徒宗六经,崇雅必放郑。
人众何足云,少忍待天定。 -
8.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
郊居四十年,草木日夜长。
乔松已偃盖,稚松出蓁莽。
儒生学仁义,敢废自培养;郁郁栋梁姿,拔地当百丈。 -
9.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
仕如柳柳州,牋奏典仪曹。
君恩笃始终,赐骸老东皋。
历观亲党间,如我亦已遭。
世世当歛退,里门不须高。 -
10.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
镜湖有隐者,莫知何许人。
出与风月游,居与猿鸟邻。
似生结绳代,或是葛天民。
我欲往从之,烟波浩无津。 -
11.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
卜日家祭灶,牲肥酒香清。
分胙虽薄少,要是邻里情。
众起寿主人,一觥潋灩倾。
气衰易成醉,睡觉窗已明。 -
12.《暇日约诸友生饭於石泉以讲居贫这策枢密富丈》 宋·李弥逊
崔嵬孔晚柏,结阴众所依。
移根天衢上,曾抚日月晖。
如何去大厦,却绕乌鹊飞。
终当烦万牛,挽取廓庙归。
郑公泽既远,何以慰调饥。
公其踵前修,一洗贫士悲。 -
13.《暇日约诸友生饭於石泉以讲居贫这策枢密富丈》 宋·李弥逊
夕郎富文采,早岁从君轩。
承明久厌直,著书效文罗。
十年坐兰若,鼻观参晨烟。
撑肠正患多,教外多穷研。
岂惟寄绝交,对客今忘言。
肯违莲社友,来从竹林贤。 -
14.《暇日约诸友生饭於石泉以讲居贫这策枢密富丈》 宋·李弥逊
甯生但叩角,马卿亦能琴。
托物写孤愤,举世谁知音。
敲门唤良友,舍木森十寻。
茶瓯存甘荠,索酒那得斟。
非无膏粱子,此药圣所钦。
谁知半刺史,而有尊尧心。 -
15.《暇日约诸友生饭於石泉以讲居贫这策枢密富丈》 宋·李弥逊
一言悟汉祖,千户遂封娄。
士穷必有遇。
荣悴交相酬。
堂堂张公子,谢事岁几周。
不作折腰态,每怀糊口忧。
才华贾马上,风味陶谢俦。
舌在吾不患,已矣勿浪求。 -
16.《暇日约诸友生饭於石泉以讲居贫这策枢密富丈》 宋·李弥逊
广文负才名,闭户从莫干。
长安不肯近,讵肯卑小官。
爨无欲清人,日昃未及餐。
借书纷满席,不顾坐客寒。
欺人抱长饥,我辈亦厚颜。
可当置君侧,用表贤士关。 -
17.《暇日约诸友生饭於石泉以讲居贫这策枢密富丈》 宋·李弥逊
方子困江海,长松隐蒿蓬。
多能隐所长,最喜五字工。
好古远可绍,结友久益恭。
寒饥了不愠,清坐与我同。
纵今四壁立,朱效一钱通。
长镵斸山云,君去吾变从。 -
18.《暇日约诸友生饭於石泉以讲居贫这策枢密富丈》 宋·李弥逊
枢君有美子,酷爱柳柳州。
作诗陋元白,欲拟晋魏俦。
情知鸾凤穴,不宿燕雀流。
简编正在目,冠冕奚足忧。
传家一经力,造物行见酬。
江蓠珉中芷,终当荐灵修。 -
19.《蟹至十数日而异时特贵贫者只得忍口薄暮有以》 宋·方岳
蟹之风月元无价,只卖百钱那是钱。
醉堕多生贪爱业,贫随现在喜欢缘。
以名怒尔吾何敢,谓腹负予谁不然。
新与客尝秋已老,岂堪持到菊花前。