-
261.《偈倾一百六十九首》 宋·释智朋
秋气澄清,秋空如镜。
万籁沉寂,明月一轮。
尽大地人彻晓竞观,不知昧却自己光明。 -
262.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
今夜唤明朝作来,明朝唤今夜作去岁。
即称来年今夜合来,既号去岁明朝合去。
来年今夜不见来,去岁明朝定不去。
既不来,又不去, -
263.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
不落与不昧,半明兼半晦。
不昧与不落,两头空索索。
五百生前个野狐,而今冷地谩追呼。
座中既有江南客,休向樽前唱鹧鸪。 -
264.《颂古一百二十一首》 宋·释宗杲
不落不昧,石头土块。
蓦路相逢,银山粉碎。
拍手呵呵笑一场,明州有个憨布袋。 -
265.《惠洪上人》 宋·释祖钦
洪蒙既判,惠然红日。
天地开明,即心是佛。
尘沙刹海,遍界发辉。
一丝毫头,昧之不得。 -
266.《真惠上人》 宋·释祖钦
将谓如来,惠戒三昧,此语虽真,此意未在。
正似湘江两半晴,岳面不开云叆叇。
一日升天四海明,杖头掀转却头轻。
不移跬步到潭城,相逢历历话前程。 -
267.《缘识》 宋·宋太宗
天心即是道,佛心即是佛。
人生有善缘,修行岂废力。
悟来瞬息间,暧昧藏五贼。
非干智慧中,虚妄不可得。
小乘尚执迷,大乘堪法则。
经教有明文,守白便知黑。 -
268.《缘识》 宋·宋太宗
天地自相悬,何名大道坚。
聪明无滞碍,愚昧莫知前。 -
269.《缘识》 宋·宋太宗
玄珠玄珠存今古,总在眼前无一睹。
圆似明珠照十方,或来或去寒无雨。
本是真,玄中圣,天仙地仙收不尽。 -
270.《黄筌画金盆鸽孟蜀屏风者也一首》 宋·苏籀
孟氏观阙尝鲜新,虯虯栱桷翔青冥。
可怜当年百事足,鬼眼未遽窥高明。
铺首仓琅百楼耸,宝帘珠带关银屏。
风台露榭敞锦缬,朝朝暮暮吹竽笙。 -
271.《挽周南夫寺簿》 宋·孙应时
狱寺平反助,仪曹簿正明。
嘉猷新入告,天语重恩荣。
起滞方如此,论功百未成。
茫茫天理昧,叹惜恨难平。 -
272.《曹务拘缀不及赴张持荷赏梅之约因得小诗寄似》 宋·喻良能
渺渺烟波阔,南湖在帝城。
梅将春共早,人与境俱清。
笔墨探三昧,樽罍有四并。
未能乘兴去,遥望目增明。 -
273.《朝爽之前瑞竹忽生》 宋·喻良能
好竹逾千个,数茎忽发生。
月明连理影,风细合欢声。
矫矫双鸳举,悠悠两凤鸣。
只应三昧手,彩笔画难成。 -
274.《秋兴》 宋·张九成
月落在楼角,惊乌连夜啼。
门前蝉噪急,床下蛩亦悲。
岂不念节物,清霜殒华姿。
况我有鴒原,九年此生离。 -
275.《宝镜篇》 明·王稚登
舒生宝镜草堂前,锦囊入手明月圆。
雪光辉辉照肝胆,流苏风飓朱绳县。
青铜千岁化玄玉,声如金磬清悠然。
龙文不断细如发,天吴海若纷纠缠。