-
21.《送黎生下第还蜀》 宋·欧阳修
黍离不复雅,孔子修春秋。
扶王贬吴楚,大法加诸侯。
妄儒泥於鲁,甚者云黜周。
大旨既已矣,安能讨源流。 -
22.《喜谢师厚及第》 宋·梅尧臣
宿雨洗新绿,朝日初闻莺。
风从天门来,吹下玉简名。
列星二十八,经纬何纵横。
南方朱鸟目,火焰令人惊。
其余撒沙众,龟鳖瓜瓠明。
吾欣安石後,世世有令声。 -
23.《江南春日》 宋·夏竦
江北游人春未回,江南春色傍人来。
茶经穀雨依稀绿,花接清明次第开。
场上斗鸡金作距,槛前妆鉴玉为台。
六朝风物今何在,莫负流年酒百杯。 -
24.《题刘明府所藏秋江欲雨图》 宋·陈造
墨云含雨江空蒙,岛屿细琐连烟空。
我家茆屋菰苇丛,卷蓑背笠随渔翁。
展掩倍觉心神融,缅想惨澹经营中。
王孙玉面食肉相,万里山川入遐想。 -
25.《送丘尉赴试南宫》 宋·吴芾
儒冠鼎盛缙绅多,海内如今数永嘉。
士习艺文争擢第,君明经术合传家。
莫言黄绶官犹小,须信青云路不赊。
好上汉廷晁董对,要令吾道益光华。 -
26.《自叹》 宋·虞俦
明经青史不难收,怪底依然处士裘。
谁谓封侯安事笔,我闻定霸必焚舟。
骥腾夷路须联辔,鳌负三山好掷钩。
对策清时看第一,未应蕴藉愧裴休。 -
27.《王彦谟挽诗》 宋·虞俦
蚤岁游三舍,明经束九师。
声名虽烜赫,科第竟差池。
之子能传业,兴宗会有时。
只今官冢地,看出印罍罍。 -
28.《读圆觉经》 宋·郭印
万法归一心,一心何所寄。
灵光自巍巍,无物不具备。
如来既先觉,要警众生寐。
倒说纵横说,莫非明此事。 -
29.《挽陈迪功》 宋·彭龟年
一念超然与世违,新蔬翦雨自甘肥。
只因堕雁能忘味,不使惊鸥尚见机。
有子明经那不寿,如公积善未应非。
从教天定知何似,果见贤孙擢第归。 -
30.《秋兴八首》 唐·杜甫
玉露凋伤枫树林,巫山巫峡气萧森。
江间波浪兼天涌,塞上风云接地阴。
丛菊两开他日泪,孤舟一系故园心。
寒衣处处催刀尺,白帝城高急暮砧。 -
31.《圆圆曲》 清·吴伟业
鼎湖当日弃人间,破敌收京下玉关。
恸哭六军俱缟素,冲冠一怒为红颜。
红颜流落非吾恋,逆贼天亡自荒宴。
电扫黄巾定黑山,哭罢君亲再相见。 -
32.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
33.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
34.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
35.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
36.《石鼓歌》 唐·韩愈
张生手持石鼓文,劝我试作石鼓歌。
少陵无人谪仙死,才薄将奈石鼓何。
周纲凌迟四海沸,宣王愤起挥天戈。
大开明堂受朝贺,诸侯剑佩鸣相磨。 -
37.《梅花岭记》 清·全祖望
顺治二年乙酉四月,江都围急。
督相史忠烈公知势不可为,集诸将而语之曰:“吾誓与城为殉,然仑皇中不可落于敌人之手以死,谁为我临期成此大节者?”副将军史德威慨然任之。
忠烈喜曰:“吾尚未有子,汝当以同姓为吾后。
吾上书太夫人,谱汝诸孙中。 -
38.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
39.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
40.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。