-
1.《跋司马才仲六论》 宋·朱翌
温公言语药石谱,犹子文章星斗罗。
家世有方能治国,宦游无地可降魔。
谛观深世著明论,平视贤良方正科。
四海共知勋室后,亨年孰似贾生多。 -
2.《石笋行》 唐·杜甫
君不见益州城西门,陌上石笋双高蹲。
古来相传是海眼,苔藓蚀尽波涛痕。
雨多往往得瑟瑟,此事恍惚难明论。 -
3.《医者》 宋·秦观
块然一气初浑沦,散作六物相吐吞。
主承客御胜复存,是为万物疾病原。
寥寥空陂游冤魂,诲此法术成轩辕。
金书玉册要不烦,焕如星宿不可扪。 -
4.《雨后行花圃》 宋·黄公度
习习春风软,迟心春日暄。
生意遍宇宙,尽托青皇恩。
屏翳刚作恶,一夜如翻盆。
奔流万壑怒,比晓千山昏。 -
5.《出丰县界寄韩明府》 唐·刘长卿
回首古原上,未能辞旧乡。
西风收暮雨,隐隐分芒砀。
贤友此为邑,令名满徐方。
音容想在眼,暂若升琴堂。
疲马顾春草,行人看夕阳。
自非传尺素,谁为论中肠。 -
6.《留题李明府霅溪水堂》 唐·刘长卿
寥寥此堂上,幽意复谁论。
落日无王事,青山在县门。
云峰向高枕,渔钓入前轩。
晚竹疏帘影,春苔双履痕。 -
7.《送宇文迁明府赴洪州张观察追摄丰城令》 唐·刘长卿
送君不复远为心,余亦扁舟湘水阴。
路逐山光何处尽,春随草色向南深。
陈蕃待客应悬榻,宓贱之官独抱琴。
倘见主人论谪宦,尔来空有白头吟。 -
8.《自汉阳病酒归,寄王明府》 唐·李白
去岁左迁夜郎道,琉璃砚水长枯槁。
今年敕放巫山阳,蛟龙笔翰生辉光。
圣主还听子虚赋,相如却与论文章。 -
9.《魏郡别苏明府因北游》 唐·李白
魏都接燕赵,美女夸芙蓉。
淇水流碧玉,舟车日奔冲。
青楼夹两岸,万室喧歌钟。
天下称豪贵,游此每相逢。 -
10.《上清宝鼎诗(前见《东观馀论》,后见《王直方诗话》)》 唐·李白
我居清空表,君处红埃中。
仙人持玉尺,废君多少才。
玉尺不可尽,君才无时休。
咽服十二环,奄有仙人房。
暮骑紫麟去,海气侵肌凉。
赠我累累珠,靡靡明月光。