-
41.《贾谊论》 宋·苏轼
非才之难,所以自用者实难。
惜乎!贾生,王者之佐,而不能自用其才也。
夫君子之所取者远,则必有所待;所就者大,则必有所忍。
古之贤人,皆负可致之才,而卒不能行其万一者,未必皆其时君之罪,或者其自取也。 -
42.《六国论》 宋·苏洵
六国破灭,非兵不利 ,战不善,弊在赂秦。
赂秦而力亏,破灭之道也。
或曰:六国互丧,率赂秦耶?曰:不赂者以赂者丧,盖失强援,不能独完。
故曰:弊在赂秦也。 -
43.《蔺相如完璧归赵论》 明·王世贞
蔺相如之完璧,人皆称之。
予未敢以为信也。
夫秦以十五城之空名,诈赵而胁其璧。
是时言取璧者,情也,非欲以窥赵也。 -
44.《论诗三十首·其四》 金朝·元好问
一语天然万古新,豪华落尽见真淳。
南窗白日羲皇上,未害渊明是晋人。 -
45.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
46.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
47.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
48.《送艾太仆六十韵(太仆以乙科为郎,论江陵起》 明·汤显祖
世阀高临汝,衣冠起岳州。
精灵华盖晓,气脉洞庭秋。
江汉称才子,潇湘托好逑。
儒林苍玉满,郎署白云悠。 -
49.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
50.《论俗十二首》 宋·刘子翚
村南井欲乾,晓汲盈瓢浊。
饮浊不足言,奈此田亩涸。
咿哑龙骨响,焕烂阳乌虐。
良农无他营,辛苦事东作。 -
51.《累日前伏蒙袖书临访并小文编及明堂图披玩寻》 宋·叶清臣
进士不读书,明经不根义。
诟病君子儒,于今作文弊。
礼部右词赋,诸生窃科第。
从道不违人,追趋斯近利。 -
52.《跋宋朝老再和陶渊明归去来辞》 宋·许及之
吾乡说三宋,伯也抱奇伟。
太学三十年,不作举子语。
晚当拜物恩,青衫送还官。
开口论世事,有舌不可扪。 -
53.《摸鱼子 明初赋摸鱼子寿予,既次其韵,而可》 元·许有壬
买陂塘旋载杨柳,归来此是先务。
他乡故里都休校,旧雨不如今雨。
鸿在渚。
笑尔尚南飞,吾已安孤屿。 -
54.《满庭芳·一点灵明》 元·王丹桂
一点灵明,万情牵绪,岂曾时暂宁闲。
轮回催逼,贩骨若丘山。
由是迷心未悟,夸聪辩、驰聘伶奸。
还同似,飞蛾投火,蝼蚁竞循环。 -
55.《西江月·释氏禅经律论》 元·牧常晁
释氏禅经律论,儒家传记诗书。
老君三六部真符。
止论一心两字。
了得一明心地,诸余土苴何须。
忘形忘气总归虚。
到此实非譬喻。 -
56.《与菽园论诗兼寄任公孺博曼宣》 清·康有为
一代才人孰绣丝,万千作者亿千诗。
吟风弄月各自得,覆酱烧薪空尔悲。
正始如闻本风雅,丽葩无奈祖骚词。
汉唐格律周人意,悱恻雄奇亦可思。 -
57.《铁窗明月有感》 近代·余文涵
铁窗明月恨悠悠,无限苍生无限仇,个人生死何足论,岂能遗恨在千秋!
-
58.《寄石泉云间明府叔》 宋·陈必复
容易成离索,临分重忍言。
夜船杨柳岸,晓枕荻花村。
山雨断云肢,溪风生浪痕。
悬知自公退,怀抱欠同论。 -
59.《试长沙胡邦明墨》 宋·高吉
墨卿溯源流,甄陶何远矣。
系出五大夫,杀身成人美。
策勋凌烟阁,繇此著姓氏。
开国从胶东,裂土封黑水。 -
60.《次魏明已表弟韵送刘长翁赴福建仓》 宋·高斯得
玉皇拔西珍,金节抚南服。
雄棱摺荒陬,祥飚扇寒谷。
长孺振河内,相如论巴蜀。
唯昔垂鸿名,于今蹑遐躅。