-
301.《秋雨叹》 宋·李洪
西风猎猎暮秋天,昏雾淫霖海气连。
雨脚如麻云泼墨,禾头生耳稻漂田。
庭前槐树惟增叹,阶下决明空可怜。
愁绝寒儒思广厦,床床漏屋夜无眠。 -
302.《雨寒》 宋·李洪
昏昏海气助朝寒,风雨萧萧尽日间。
室似陈蕃尘不扫,门如陶令昼常关。
惟凭茗盌消磨睡,更把诗筒断送閒。
悄悄绝无车马至,方知颜巷似深山。 -
303.《晚自拟滁亭转烟雨楼听角》 宋·楼钥
两寺疎钟夹岸闻,荒烟无数乱前村。
山衔落日云生彩,谿溜孤舟水不痕。
虫羽凄凄鸣绿暗,星晖隐隐照黄昏。
欲归重到层楼上,更为梅花一断魂。 -
304.《寒食雨中》 宋·杨冠卿
无家可耐异乡何,怪底愁边万感多。
今夜雨昏山月暗,泪痕元不减金波。 -
305.《苦雨》 宋·虞俦
经时梅熟雨翻盆,老我无聊正杜门。
日焙衣巾留白醭,年侵腰脚倦黄昏。
扫除云雾风无力,点滴轩楹漏有痕。
入市乘船虽未验,溪流已涨几番浑。 -
306.《雨中四首》 宋·赵蕃
积此檐间雨,骤兹山下谿。
真成乱昏昼,何止碍轮蹄。
云变看苍狗,泥深听竹鸡。
不能同愦愦,政尔合栖栖。 -
307.《雨后赠斯远》 宋·赵蕃
已是霜凝更雨湿,春其渐起但无痕。
莫嗟草色有垂死,定有梅花当返魂。
小驻要须穷日日,细寻无惜遍村村。
揩摩病目从兹始,并待君诗洗睡昏。 -
308.《寄题安福士人家赏静轩听雨二首》 宋·赵蕃
有听辄有感,所关非所闻。
小轩渠对雨,无地我看云。
大被清霜晓,短檠寒夜分。
朝昏解同趣,南北谢离群。 -
309.《连日昏雾感怀》 宋·赵蕃
穷山逼穷冬,苦雾作苦寒。
举头不见日,况乃见长安。
朝听谯鼓微,午听庭雀讙。
占晴复畏雨,有抱那得宽。 -
310.《闵雨》 宋·赵蕃
青山本无垢,坐受瘴雾侵。
马倦不加鞭,暑气令人昏。
去年蝗为灾,千家百不存。
流亡不自保,聚掠连诸村。 -
311.《二月十日夜雨起书曾移忠禾谱后》 宋·赵蕃
去年秋旱冬尤剧,一雪不能濡土瘠。
立春日雨虽应时,到今阙然又几日。
游人但欣春物荣,农夫痛心田未耕。
我因于役偶适野,骇见蓬勃烟埃生。 -
312.《十月二十日晚风雨大作》 宋·赵蕃
猎猎风声万马奔,我方愁绝坐黄昏。
了无鼠辈窥厨冷,顾有狸奴同席温。
静里顿能除妄想,病中还欲寄空门。
四时鼎鼎催人老,篱菊销香梅返魂。 -
313.《连雨》 宋·赵蕃
窗外檐绝雨,槛前山返云。
细听还摵摵,触眼又纷纷。
旱昔晨昏望,淫今昼夜闻。
平生忧国愿,敢废野人芹。 -
314.《闰七月五日雨中记所见》 宋·赵蕃
雨来山为昏,雨罢山如洗。
秋风欻已高,长空澹如水。
其谁知此乐,胜处属幽子。
登临无所诣,谿楼成徙倚。 -
315.《雨中遣兴呈远斋父子孙丈昆仲》 宋·赵蕃
睡思昏然昼掩门,觉来山雨已翻盆。
黄梅应熟骚人念,绿野可耕田父言。
林外竹鸡时自语,阶前花鸭故相喧。
诗材满眼费驱使,此事合输刘与孙。 -
316.《幽居多暇风雨兼旬山色菁葱禽声在树顾而乐之》 宋·赵蕃
林雪乾留冻,巘云行带昏。
幽人贪熟睡,檐鹊故我多。
宿润微侵屦,晨光渐满轩。
倦能行竹迳,闲且灌兰盆。 -
317.《重九才四日尔风雨如此病卧殊亡聊小儿辈取酒》 宋·赵蕃
久不观陶诗,仿佛如前生。
忽此迫重九,意是渠所我。
我方卧病中,斋居忘昏明。
不知檐雨落,但觉奔涛声。 -
318.《莫万安以甘雨应候用社日韵作诗见贻次韵》 宋·赵蕃
今君更乐皆农务,信有雨来晴便晴。
宁似倦游伤逼仄,不堪终日屡昏明。
归舟净绿不可唾,旧舍小滩浑欲平。
元是江湖竿钓伴,可须钓叟自为名。 -
319.《雨后呈斯远》 宋·赵蕃
已是霜凝更雨温,春其渐起但无痕。
莫嗟草色有垂死,定自梅花当返魂。
小驻要须穷日日,细寻无惜遍村村。
揩摩病目从兹始,并待君诗洗睡昏。 -
320.《次韵黄侍郎海棠花下怯黄昏七绝》 宋·魏了翁
曾访郊原春,静观烟雨妆。
因物得良晤,谅非昔如棠。