-
401.《疲兵篇》 唐·刘长卿
骄虏乘秋下蓟门,阴山日夕烟尘昏。
三军疲马力已尽,百战残兵功未论。
阵云泱漭屯塞北,羽书纷纷来不息。 -
402.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
403.《寄赵七侍御》 唐·李华
摇桨曙江流,江清山复重。
心惬赏未足,川迥失前峰。
凌滩出极浦,旷若天池通。
君阳青嵯峨,开拆混元中。 -
404.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
405.《书情题蔡舍人雄》 唐·李白
尝高谢太傅,携妓东山门。
楚舞醉碧云,吴歌断清猿。
暂因苍生起,谈笑安黎元。
余亦爱此人,丹霄冀飞翻。 -
406.《西郊养疾闻畅校书有新什见赠久伫不至先寄此诗》 唐·韦应物
养病惬清夏,郊园敷卉木。
窗夕含涧凉,雨馀爱筠绿。
披怀始高咏,对琴转幽独。
仰子游群英,吐词如兰馥。
还闻枉嘉藻,伫望延昏旭。
唯见草青青,闭户沣水曲。 -
407.《答僴奴、重阳二甥(僴奴赵氏甥伉,重阳崔氏甥播)》 唐·韦应物
弃职曾守拙,玩幽遂忘喧。
山涧依硗瘠,竹树荫清源。
贫居烟火湿,岁熟梨枣繁。
风雨飘茅屋,蒿草没瓜园。 -
408.《答僴奴、重阳二甥(僴奴赵氏甥伉,重阳崔氏甥播)》 唐·韦应物
弃职曾守拙,玩幽遂忘喧。
山涧依硗瘠,竹树荫清源。
贫居烟火湿,岁熟梨枣繁。
风雨飘茅屋,蒿草没瓜园。 -
409.《登高望洛城作》 唐·韦应物
高台造云端,遐瞰周四垠。
雄都定鼎地,势据万国尊。
河岳出云雨,土圭酌乾坤。
舟通南越贡,城背北邙原。 -
410.《观沣水涨》 唐·韦应物
夏雨万壑凑,沣涨暮浑浑。
草木盈川谷,澶漫一平吞。
槎梗方瀰泛,涛沫亦洪翻。
北来注泾渭,所过无安源。
云岭同昏黑,观望悸心魂。
舟人空敛棹,风波正自奔。 -
411.《同元锡题琅琊寺》 唐·韦应物
适从郡邑喧,又兹三伏热。
山中清景多,石罅寒泉洁。
花香天界事,松竹人间别。
殿分岚岭明,磴临悬壑绝。 -
412.《鼋头山神女歌》 唐·韦应物
鼋头之山,直上洞庭连青天。
苍苍烟树闭古庙,中有蛾眉成水仙。
水府沉沉行路绝,蛟龙出没无时节。 -
413.《阻戎泸间群盗》 唐·岑参
南州林莽深,亡命聚其间。
杀人无昏晓,尸积填江湾。
饿虎衔髑髅,饥乌啄心肝。
腥裛滩草死,血流江水殷。 -
414.《偃师东与韩樽同诣景云晖上人即事》 唐·岑参
山阴老僧解楞伽,颍阳归客远相过。
烟深草湿昨夜雨,雨后秋风渡漕河。
空山终日尘事少,平郊远见行人小。
尚书碛上黄昏钟,别驾渡头一归鸟。 -
415.《题游仙阁白公庙》 唐·李嘉祐
仙冠轻举竟何之,薜荔缘阶竹映祠。
甲子不知风驭日,朝昏唯见雨来时。
霓旌翠盖终难遇,流水青山空所思。
逐客自怜双鬓改,焚香多负白云期。 -
416.《前出塞九首》 唐·杜甫
戚戚去故里,悠悠赴交河。
公家有程期,亡命婴祸罗。
君已富土境,开边一何多。
弃绝父母恩,吞声行负戈。 -
417.《茅屋为秋风所破歌》 唐·杜甫
八月秋高风怒号,卷我屋上三重茅。
茅飞渡江洒江郊,高者挂罥长林梢,下者飘转沉塘坳。
南村群童欺我老无力,忍能对面为盗贼,公然抱茅入竹去。
唇焦口燥呼不得,归来倚杖自叹息。 -
418.《七月三日亭午已后较热退晚加小凉稳睡…呈元二十一曹长》 唐·杜甫
今兹商用事,馀热亦已末。
衰年旅炎方,生意从此活。
亭午减汗流,北邻耐人聒。
晚风爽乌匼,筋力苏摧折。 -
419.《寄岳州贾司马六丈、巴州严八使君两阁老五十韵》 唐·杜甫
衡岳啼猿里,巴州鸟道边。
故人俱不利,谪宦两悠然。
开辟乾坤正,荣枯雨露偏。
长沙才子远,钓濑客星悬。 -
420.《遣闷奉呈严公二十韵》 唐·杜甫
白水鱼竿客,清秋鹤发翁。
胡为来幕下,只合在舟中。
黄卷真如律,青袍也自公。
老妻忧坐痹,幼女问头风。