-
361.《又雨》 宋·方回
霞红疑太早,果不是晴天。
市涨危侵户,村流喜入田。
昏昏邻寺鼓,滃滃晚厨烟。
明日应犹雨,宵甜一枕眠。 -
362.《湖堤雨中夜归》 宋·方回
夜雨昏昏欲雪天,数家灯火北山前。
乡心认作桑麻路,忽有湖船奏管纮。 -
363.《雨夜》 宋·葛绍体
风雨无情断送春,牡丹谁与伴黄昏。
枕书睡去觉来晚,庭鹤一声惊旅魂。 -
364.《久雨》 宋·郭印
四旬常苦雨,秋令叹先行。
滴滴天垂泪,昏昏日翳睛。
敢言频屋漏,深恐害粢盛。
换甲明朝是,人人望快晴。 -
365.《和厚卿雨凉午睡二首》 宋·郭印
疾风吹雨打窗时,客睡昏昏半下帷。
快意平生浑一榻,是中真乐几人知。 -
366.《峡山遇雨》 宋·李复
侵晓登楚山,山峻苦艰陟。
半山忽阴晦,举手不可识。
跻攀穿云过,赫然见日出。
俯视云气中,汹涌浩无极。 -
367.《和江晦叔喜雨》 宋·李复
千里人怀闵旱心,轻将岁事叩天阍。
骤倾江海繁声合,尽涤山川沴气昏。
官责时丰聊共喜,归休汪动欲谁论。
更思田父相邀乐,步屧春风倒社尊。 -
368.《暮雨》 宋·丘葵
几月环城万骑屯,一朝闻鞑便南奔。
龙枯未必还忧螘,牛瘠胡为莫偾豚。
典午既衰无管仲,吐蕃方炽有怀恩。
临风一掬英雄泪,散作弥天暮雨昏。 -
369.《苦雨》 宋·释文珦
秋雨连三月,愁吟野水濆。
渐看禾黍没,难使渭泾分。
山泽才通气,天霄便作云。
民忧昏垫苦,苦语不堪闻。 -
370.《丁未昏》 宋·释行海
极目东南王气浮,雨余春色满皇州。
看花一饮翻如醉,听角无心亦自愁。
吴越是非残客梦,山川今古白人头。
殷勤更向楼中望,只有孤云得自由。 -
371.《六月十四夜久雨新霁见月极佳坐观万堂中收拾》 宋·舒岳祥
久雨新霁如发蒙,嫩月出海来屋东。
开轩静听百虫语,清光入沼翻帘栊。
白日劳劳生万事,不如淡月含冥蒙。
收心展体且高枕,合眼不管东方红。 -
372.《阴雨向月余三月初一闻鸠鸣有作》 宋·舒岳祥
春雨蒙蒙来,花时昏昏过。
山深多悲风,闭户只欲卧。
此村无杜鹃,不知桑叶大。
滩声自不恶,赖此洗尘堁。
晓闻晴鸠呼,云阴似将破。
故园何时归,麦饭出舂磨。 -
373.《梅雨一首》 宋·苏籀
柑花销殒荔殊小,海上雨云氛气昏。
感慨干戈异乡客,愁思骨肉与谁论。
白鱼紫笋清庖隶,卢橘杨梅积市门。
作吏天涯何所得,一春黄卷伴芳樽。 -
374.《雨中赠尹少稷》 宋·王洋
滞雨昏风涨野田,旅亭犹幸窃高眠。
闭门不为辞宾客,开卷端如揖圣贤。
梦里壮周花里蝶,醉中徐邈酒中仟。
老来此与非吾事,静识东君意自传。 -
375.《归舟遇大风雨》 宋·袁说友
客里老三日,归来仅一程。
片云天外立,短棹雨中行。
小却黄昏路,犹须半夜晴。
春光又零落,游了不胜情。 -
376.《次韵池上暮雨》 宋·朱继芳
湿遍栏干欲倚休,手中团扇渐知秋。
细声合作檐间溜,大点漂成水面沤。
小小竹窗醒倦鹤,疎疎荷屋冷栖鸥。
渔翁蓑笠随身在,立到黄昏钓未收。 -
377.《夜雨伤娄兄兼怀拂水山居》 明·程嘉燧
千古伤心为绝弦,老人流泪过残年。
春寒澒洞风床殷,夜火青荧雨屋燃。
乱落暗泉虚榻畔,繁枝晴昊豁崖前。
扁舟欲往愁花事,白昼昏昏闭閤眠。 -
378.《李舍人孤山草堂坐雨》 明·王稚登
笋舆行过断桥来,楼上银罂水上开。
白鸟数行犹似鹤,青山五月已无梅。
雨昏不辨丝千缕,湖绿浑疑酒一杯。
几欲题诗题未得,舍人元是谪仙才。 -
379.《游长宁公主流杯池二十五首》 唐·上官昭容
逐仙赏,展幽情,逾昆阆,迈蓬瀛。
游鲁馆,陟秦台。
污山壁,愧琼瑰。
檀栾竹影,飙f2松声。 -
380.《悼诗》 唐·李煜
永念难消释,孤怀痛自嗟。
雨深秋寂莫,愁引病增加。
咽绝风前思,昏濛眼上花。
空王应念我,穷子正迷家。