-
41.《复留侯从效问南汉刘岩改名龑字音义》 唐·詹敦仁
伏羲初画卦,苍氏乃制字。
点画有偏旁,阴阳贵协比。
古者不嫌名,周公始称讳。
始讳犹未酷,后习转多忌。 -
42.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
43.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
44.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
45.《满江红(壬子生日)》 宋·方岳
晓傍苍崖,滴寒露、研朱点易。
五十四卦为归姝,惟幽人吉。
彼美人兮春上下,如吾徒者山南北。
辨一生、坚壁卧烟霞,诗无敌。 -
46.《满江红(壬子生日)》 宋·方岳
晓傍苍崖,滴寒露、研朱点易。
五十四卦为归姝,惟幽人吉。
彼美人兮春上下,如吾徒者山南北。
辨一生、坚壁卧烟霞,诗无敌。 -
47.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
48.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
49.《谒金门 依韵和孤蟾四阕》 元·吴澄
如何喜。
自喜自知可矣。
天地与人同一理。
世间知者几。 -
50.《篆冢歌(有序)》 元·钱惟善
包羲卦画龟龙出,颉俑造书鬼夜泣。
俯观鸟兽迒蹄迹,依类象形文字立。
以迄五代咸东封,改易殊体靡有同。
周官保氏教国子,六书大义开群蒙。 -
51.《玉女潭题赠吏史部恭甫》 明·陆师道
玉阳古洞天,名是神仙宅。
因君地始显,令人思俱逸。
玉冈绕鸾鹄,云庄艺芝术。
修廊俯大观,列卦开玄室。 -
52.《和陶归去来兮辞》 宋·苏轼
归去来兮,吾方南迁安得归。
卧江海之澒洞,吊鼓角之凄悲。
迹泥蟠而愈深,时电往而莫追。
怀西南之归路,梦良是而觉非。 -
53.《闲适》 宋·陆游
朝读易一卦,时钞史数行。
花开聊把酒,睡起独焚香。
寂寂市声远,悠悠村日长。
吾衰尚何恨,儿女解耕桑。 -
54.《赠萧巽斋》 宋·文天祥
未有大挠书,先有伏羲易。
古人尚卜筮,今人信命术。
八卦与五行,皆自河图出。
易中元有命,道一万事毕。 -
55.《水调歌头·人道孰为大》 宋·无名氏
人道孰为大,尚小易咸常。
厥初皇极中建,扶世有三纲。
仁义阴阳道立,父母乾坤位正,六子发辉光。
一日不容缓,此意久弥昌。 -
56.《记杂画·卖卜图》 宋·刘克庄
牵羔仍抱子,翁媪各鹑悬。
破扇题周易,全家赖卦钱。 -
57.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫赞易时。
八卦小成皆有主,三才人备畧无遗。
阴阳消长既未已,动静吉凶那不知。
为见至神功效远,尧夫非是爱吟诗。 -
58.《题噔上人颐庵》 宋·王之道
我生困语言,老大犹栖迟。
咄哉一言失,虽悔何能追。
常欲说向人,到口还忸怩。
不如静中坐,此理吾所知。 -
59.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
60.《以鼎炉遗关子东有诗相谢次韵》 宋·王之望
赠君剑川八卦鼎,一饼清泉终日然。
净几明窗读周易,妙香时炷不论钱。