-
161.《洛阳主簿叔知和驿承恩赴选伏辞一首》 唐·刘长卿
仲父王佐材,屈身仇香位。
一从理京剧,万事皆容易。
则知无不可,通变有馀地。
器宇溟渤宽,文锋镆铘利。 -
162.《早春赠别赵居士还江左,时长卿下第归嵩阳旧居》 唐·刘长卿
见君风尘里,意出风尘外。
自有沧洲期,含情十馀载。
深居凤城曲,日预龙华会。
果得僧家缘,能遗俗人态。 -
163.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
164.《古挽歌》 唐·孟云卿
草草闾巷喧,涂车俨成位。
冥冥何所须,尽我生人意。
北邙路非远,此别终天地。
临穴频抚棺,至哀反无泪。 -
165.《伤情》 唐·孟云卿
为长心易忧,早孤意常伤。
出门先踌躇,入户亦彷徨。
此生一何苦,前事安可忘。
兄弟先我没,孤幼盈我傍。 -
166.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
167.《结客少年场行》 唐·李白
紫燕黄金瞳,啾啾摇绿騣。
平明相驰逐,结客洛门东。
少年学剑术,凌轹白猿公。
珠袍曳锦带,匕首插吴鸿。 -
168.《古意》 唐·李白
君为女萝草,妾作菟丝花。
轻条不自引,为逐春风斜。
百丈托远松,缠绵成一家。
谁言会面易,各在青山崖。 -
169.《草创大还,赠柳官迪》 唐·李白
天地为橐籥,周流行太易。
造化合元符,交媾腾精魄。
自然成妙用,孰知其指的。
罗络四季间,绵微无一隙。 -
170.《赠友人三首》 唐·李白
兰生不当户,别是闲庭草。
夙被霜露欺,红荣已先老。
谬接瑶华枝,结根君王池。
顾无馨香美,叨沐清风吹。 -
171.《留别于十一兄逖裴十三游塞垣》 唐·李白
太公渭川水,李斯上蔡门。
钓周猎秦安黎元,小鱼鵕兔何足言?
天张云卷有时节,吾徒莫叹羝触藩。
于公白首大梁野,使人怅望何可论? -
172.《颍阳别元丹丘之淮阳》 唐·李白
吾将元夫子,异姓为天伦。
本无轩裳契,素以烟霞亲。
尝恨迫世网,铭意俱未伸。
松柏虽寒苦,羞逐桃李春。 -
173.《奔亡道中五首》 唐·李白
苏武天山上,田横海岛边。
万重关塞断,何日是归年。
亭伯去安在,李陵降未归。
愁容变海色,短服改胡衣。 -
174.《自广平乘醉走马六十里至邯郸,登城楼览古书怀》 唐·李白
醉骑白花马,西走邯郸城。
扬鞭动柳色,写鞚春风生。
入郭登高楼,山川与云平。
深宫翳绿草,万事伤人情。 -
175.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
176.《西郊燕集》 唐·韦应物
济济众君子,高宴及时光。
群山霭遐瞩,绿野布熙阳。
列坐遵曲岸,披襟袭兰芳。
野庖荐嘉鱼,激涧泛羽觞。
众鸟鸣茂林,绿草延高冈。
盛时易徂谢,浩思坐飘飏.
眷言同心友,兹游安可忘。 -
177.《独游西斋,寄崔主簿》 唐·韦应物
同心忽已别,昨事方成昔。
幽径还独寻,绿苔见行迹。
秋斋正萧散,烟水易昏夕。
忧来结几重,非君不可释。 -
178.《冬夜宿仙游寺南凉堂,呈谦道人》 唐·岑参
太乙连太白,两山知几重。
路盘石门窄,匹马行才通。
日西倒山寺,林下逢支公。
昨夜山北时,星星闻此钟。 -
179.《怀素上人草书歌》 唐·窦冀
狂僧挥翰狂且逸,独任天机摧格律。
龙虎惭因点画生,雷霆却避锋芒疾。
鱼笺绢素岂不贵,只嫌局促儿童戏。 -
180.《过卢明府有赠》 唐·高适
良吏不易得,古人今可传。
静然本诸己,以此知其贤。
我行挹高风,羡尔兼少年。
胸怀豁清夜,史汉如流泉。