-
1.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
2.《荐士(荐孟郊于郑馀庆也)》 唐·韩愈
周诗三百篇,雅丽理训诰。
曾经圣人手,议论安敢到。
五言出汉时,苏李首更号。
东都渐瀰漫,派别百川导。 -
3.《秋思二首》 明·蔡宗尧
断云残柳接狼烟,极目氛埃自黯然。
紫塞苍茫能立帜,黄河容易可投鞭。
须知据险人持戟,莫使冲风马避膻。
胜算终摧高阙耸,遥藩荒破犬羊天。 -
4.《病中闻子由得告不赴商州三首》 宋·苏轼
辞官不出意谁知,敢向清时怨位卑。
万事悠悠付杯酒,流年冉冉入霜髭。
策曾忤世人嫌汝,易可忘忧家有师。
此外知心更谁是,梦魂相觅苦参差。 -
5.《感遇》 宋·陆游
仕宦五十年,终不慕热官。
年龄过八十,久已办一棺。
结庐十余间,著身如海宽。
此外皆长物,简去心始安。
称意多怒嗔,易可出艰难。
我无狐白裘,短褐亦御寒。 -
6.《雪後寻梅偶得绝句十首》 宋·陆游
相逢未易可疏亲,不是登墙宋玉邻。
林下风标许谁比,直须江左谢夫人。 -
7.《送懒散先生东归》 宋·晁说之
先生身干若浮查,舌响霜锺激水车。
平生乐逐胡雁起,倏游吴会忽京华。
公卿到门问穷达,未易可置吾齿牙。
今我何事亦青衫,掉头弃掷如泥沙。 -
8.《逍遥咏》 宋·宋太宗
不争多气力,容易可成功。
意马须调伏,如尘幻梦中。
任持从雅淡,乐道定雌雄。
修炼知勤苦,因缘自合同。 -
9.《可叹》 唐·杜甫
天上浮云如白衣,斯须变幻如苍狗。
古往今来共一时,人生万事无不有。
近者抉眼去其夫,河东女儿身姓柳。
丈夫正色动引经,酆城客子王季友。 -
10.《此日足可惜赠张籍(愈时在徐籍往谒之辞去作是诗以送)》 唐·韩愈
此日足可惜,此酒不足尝。
舍酒去相语,共分一日光。
念昔未知子,孟君自南方。
自矜有所得,言子有文章。