-
1.《晓仙谣》 唐·温庭筠
玉妃唤月归海宫,月色澹白涵春空。
银河欲转星靥靥,碧浪叠山埋早红。
宫花有露如新泪,小苑丛丛入寒翠。 -
2.《七夕赋咏成篇》 唐·许敬宗
一年抱怨嗟长别,七夕含态始言归。
飘飘罗袜光天步,灼灼新妆鉴月辉。
情催巧笑开星靥,不惜呈露解云衣。
所叹却随更漏尽,掩泣还弄昨宵机。 -
3.《奉和七夕侍宴两仪殿应制》 唐·杜审言
一年衔别怨,七夕始言归。
敛泪开星靥,微步动云衣。
天回兔欲落,河旷鹊停飞。
那堪尽此夜,复往弄残机。 -
4.《山花子》 唐·和凝
莺锦蝉縠馥麝脐,轻裾花草晓烟迷。
鸂鶒战金红掌坠,翠云低¤
星靥笑偎霞脸畔,蹙金开襜衬银泥。 -
5.《山花子》 唐·和凝
莺锦蝉縠馥麝脐,轻裾花草晓烟迷。
鸂鶒战金红掌坠,翠云低¤
星靥笑偎霞脸畔,蹙金开襜衬银泥。 -
6.《诉衷情》 唐·魏承班
高歌宴罢月初盈,诗情引恨情。
烟露冷,水流轻,思想梦难成¤
罗帐袅香平,恨频生。 -
7.《山花子·莺锦蝉□[1]馥麝脐》 唐·和凝
莺锦蝉□[1]馥麝脐,轻裾花草晓烟迷。
□□[2]颤金红掌坠,翠云低。
星靥笑偎霞脸畔,蹙金开□[3]衬银泥。
春思半和芳草嫩,绿萋萋。 -
8.《星精石》 唐·郑损
突险呀空龙虎蹲,由来英气蓄寒根。
苍苔点染云生靥,老雨淋漓铁渍痕。
松韵远趋疑认祖,山阴轻覆似怜孙。
孤岩恰恰容幽构,可爱江南释子园。 -
9.《金陵对雪用苏长公聚星堂禁体韵》 明·杨基
黄云冻凝不成叶,十载江南无此雪。
朱帘十二晓开齐,正值千山鸟飞绝。
墙腰檐角危欲堕,竹顶松梢重将折。
偏来舞殿斗轻盈,忽上金钗易消灭。 -
10.《七夕宴悬圃二首》 唐·李治
羽盖飞天汉,凤驾越层峦。
俱叹三秋阻,共叙一宵欢。
璜亏夜月落,靥碎晓星残。
谁能重操杼,纤手濯清澜。