-
1.《姑孰十咏》 唐·李白
姑孰溪
爱此溪水闲,乘流兴无极。
漾楫怕鸥惊,垂竿待鱼食。
波翻晓霞影,岸叠春山色。 -
2.《奉和圣制太行山中言志应制》 唐·张说
六龙鸣玉銮,九折步云端。
河络南浮近,山经北上难。
羽仪映松雪,戈甲带春寒。
百谷晨笳动,千岩晓仗攒。 -
3.《姑孰十咏·天门山》 唐·李白
迥出江山上,双峰自相对。
岸映松色寒,石分浪花碎。
参差远天际,缥缈晴霞外。
落日舟去遥,回首沉青霭。 -
4.《缑山鹤》 唐·张仲素
羽客骖仙鹤,将飞驻碧山。
映松残雪在,度岭片云还。
清唳因风远,高姿对水闲。
笙歌忆天上,城郭叹人间。
几变霜毛洁,方殊藻质斑。
迢迢烟路逸,奋翮讵能攀。 -
5.《期宿客不至》 唐·白居易
风飘雨洒帘帷故,竹映松遮灯火深。
宿客不来嫌冷落,一尊酒对一张琴。 -
6.《期宿客不至》 唐·白居易
风飘雨洒帘帷故,竹映松遮灯火深。
宿客不来嫌冷落,一尊酒对一张琴。 -
7.《姑熟杂咏·天门山》 唐·李赤
迥出江水上,双峰自相对。
岸映松色寒,石分浪花碎。
参差远天际,缥缈晴霞外。
落日舟去遥,回首沈青霭。 -
8.《山出云》 唐·陆畅
灵山蓄云彩,纷郁出清晨。
望树繁花白,看峰小雪新。
映松张盖影,依涧布鱼鳞。
高似从龙处,低如触石频。
浓光藏半岫,浅色类飘尘。
玉叶开天际,遥怜占早春。 -
9.《题毗陵上人院》 唐·朱庆馀
院深终日静,落叶覆秋虫。
盥漱新斋后,修行未老中。
映松山色远,隔水磬声通。
此处宜清夜,高吟永与同。 -
10.《点绛唇(兰花)》 宋·姚述尧
潇洒寒林,玉丛遥映松篁底。
凤簪斜倚。
笑傲东风里。
一种幽芳,自有先春意。
香风细。
国人争媚。
不数桃和李。 -
11.《晓起》 明·明旷
几点星犹在树,成群鸦已出村。
最是依微梵火,居然掩映松门。 -
12.《天门山》 唐·李白
迥出江上山。
(上山一作山上)
双峰自相对。
岸映松色寒。
石分浪花碎。
参差远天际。
缥缈晴霞外。
落日舟去遥。
回首沉青霭。 -
13.《和欧阳少师寄赵少师次韵》 宋·苏轼
朱门有遗啄,千里来燕雀。
公家冷如冰,百呼无一诺。
平生亲友半迁逝,公虽不怪旁人愕。
世事如今腊酒浓,交情自古春云薄。 -
14.《答和吴传正赞善二首》 宋·邵雍
洛阳城里一愚夫,十许年来不读书。
老去情怀难状处,淡烟寒月映松疏。 -
15.《次韵子瞻见寄》 宋·苏辙
衮衮河渭浊,皎皎江汉清。
源流既自异,美恶终未明。
嗟我顽钝质,乃与公并生。
出处每自托,讴吟辄尝赓。 -
16.《奉天殿早朝(二首)》 明·杨基
双阙翚飞紫盖高,日华云影映松涛。
万年青拥连枝橘,千叶红开并蒂桃。
仗以玉龙衔宝玦,佩将金兕错银刀。
乍晴风日欣妍美,阖殿齐穿御赐袍。
¤ -
17.《北山早兴》 宋·张镃
出郭凉舆稳,山晨气自浓。
寺园逢水断,塔中路过重。
啄木声穿竹,凌霄色映松。
世欢吾傥泥,那遂此从容。 -
18.《投食山家》 宋·释正觉
霜晨藜杖起孤禅,乞食山家图省缘。
斜径顺风鸣竹火,飞甍迷眼映松烟。
秋羹木鳖有真味,午饭树鸡无俗羶。
谁谓客床卧不稳,我无支遁买山钱。 -
19.《自茶磨入治平寺》 明·程嘉燧
日昃山路闲,林木纷如结。
环沟引湖流,经桥见曲折。
路枉寺门出,高榆对森列。
连冈亘城堤,玦断宛当枌。
斜日射山翠,玲珑映松彻。
香气行客闻,心闲忘分别。 -
20.《南山家园林木交映盛夏五月幽然清凉独坐思远率成十韵》 唐·陈子昂
寂寥守寒巷,幽独卧空林。
松竹生虚白,阶庭横古今。
郁蒸炎夏晚,栋宇閟清阴。
轩窗交紫霭,檐户对苍岑。