-
101.《春尽有感》 宋·杨万里
等春不到怨春迟,又是红稀绿满枝。
雨後晚花犹好在,槛前残醉欲醒时。
百年人事皆如许,千载诗声亦浪垂。
金印不争争钓石,更饶争得鬓边丝。 -
102.《汉宫春慢/汉宫春》 宋·无名氏
春日迟迟。
称游人、尽日赏燕芳菲。
新荷泛水,渐入夏景云奇。
炎光易息,又早是、零落风西。 -
103.《洞庭春色/沁园春》 宋·无名氏
绛萼欺寒,暗传春信,一枝乍芳。
向篱边竹外,前村雪里,青梢犹瘦,疏影溪傍。
惹露和烟凝酥艳,似潇洒玉人初试妆。
江南路,有多情伫立,回尽柔肠。 -
104.《寄题郢州白雪楼》 宋·梅尧臣
楚之襄王问於宋玉,玉时对以郢中歌。
歌为白雪阳春曲,始唱千人和,再唱百人逐。
至此和者才数人, -
105.《又病起送春》 宋·项安世
睡过珍林十日红,起看阳艳欲成空。
有情尽付莺和蝶,无恨堪嗔雨与风。
原隰望中青一色,栏干凭处意无穷。
衰翁晚悟人间事,春去春来岁岁同。 -
106.《春日书情赠别司空曙》 唐·卢纶
壮志随年尽,谋身意未安。
风尘交契阔,老大别离难。
,腊近晴多暖,春迟夜却寒。
谁堪少兄弟,三十又无官。 -
107.《送春词》 唐·刘禹锡
昨来楼上迎春处,今日登楼又送归。
兰蕊残妆含露泣,柳条长袖向风挥。
佳人对镜容颜改,楚客临江心事违。
万古至今同此恨,无如一醉尽忘机。 -
108.《兰昌宫》 唐·刘驾
宫兰非瑶草,安得春长在。
回首春又归,翠华不能待。
悲风生辇路,山川寂已晦。
边恨在行人,行人无尽岁。 -
109.《对残春》 唐·刘沧
杨花漠漠暗长堤,春尽人愁鸟又啼。
鬓发近来生处白,家园几向梦中迷。
霏微远树荒郊外,牢落空城夕照西。
唯有年光堪自惜,不胜烟草日萋萋。 -
110.《春晚书怀》 唐·吴融
落尽红芳春意阑,绿芜空锁辟疆园。
嫦娥断影霜轮冷,帝子无踪泪竹繁。
未达东邻还绝想,不劳南浦更销魂。
晚来虽共残莺约,争奈风凄又雨昏。 -
111.《长安春望》 唐·张蠙
明时不敢卧烟霞,又见秦城换物华。
残雪未销双凤阙,新春已发五侯家。
甘贫只拟长缄酒,忍病犹期强采花。
故国别来桑柘尽,十年兵践海西艖。 -
112.《早春寄怀》 唐·李建勋
家山归未得,又是看春过。
老觉光阴速,闲悲世路多。
风和吹岸柳,雪尽见庭莎。
欲向东溪醉,狂眠一放歌。 -
113.《与谢翱赠答诗》 唐·金车美人
阳台后会杳无期,碧树烟深玉漏迟。
半夜香风满庭月,花前空赋别离诗。
相思无路莫相思,风里花开只片时。
惆怅金闺却归去,晓莺啼断绿杨枝。 -
114.《玉楼春》 宋·杜安世
晴景融融春色浅、落尽梅花千万片。
小池冰解水纹生,消息未闻梁上燕。
楼倚轻寒风力软。
目断孤云天自远。
又还依旧去年时,寂寞病容人怪见。 -
115.《玉楼春》 宋·晏几道
轻风拂柳冰初绽。
细雨消尘云未散。
红窗青镜待妆梅,绿陌高楼催送雁。
华罗歌扇金蕉盏。
记得寻芳心绪惯。
凤城寒尽又飞花,岁岁春光常有限。 -
116.《鹊桥仙》 宋·晁端礼
多情应解,留连春意,满地萦花惹絮。
王孙何在不归来。
又遍满、闲门要路。
咸阳原上,始苏台下,肠断绿波南浦。
迢迢归思碧连云,解送我、春山尽处。 -
117.《玉楼春》 宋·毛滂
句以侑茗饮。
逮去年,曾登山高会。
今年客东都,依逆旅主人舍,无游从,不复出门,不知时节之变。
或云今日重九,起坐空庭月下,复取云团酌一杯。 -
118.《玉楼春(至盱眙作)》 宋·毛滂
长安回首空云雾。
春梦觉来无觅处。
冷烟寒雨又黄昏,数尽一堤杨柳树。
楚山照眼青无数。
淮口潮生催晓渡,西风吹面立苍茫,欲寄此情无雁去。 -
119.《鹊桥仙(春院)》 宋·毛滂
红摧绿挫,莺愁蝶怨,满院落花风紧。
醉乡好梦恰瞢腾,又冷落、一成吹醒。
柔红不耐,暗香犹好,觑著翻成不忍。
春心减尽眼长闲,更肯被、游丝牵引。 -
120.《最高楼(春恨)》 宋·毛滂
新睡起,熏过绣罗衣。
梳洗了,百般宜。
东风淡荡垂杨院,一春心事有谁知。
苦留人,娇不尽,曲眉低。