-
61.《予久客思归以秋光都似宦情薄山色不如归意浓》 宋·仇远
游子悲凜秋,秋尽行当冬。
雨露变霜雪,寒色日以浓。
岂无紫绮裘,绽裂谁与缝。
不如早还家,山林专素封。 -
62.《遣意》 宋·仇远
宦游今倦矣,岁晚意何如。
腊雪不到地,春风先满闾。
邻翁寒乞炭,溪女晓供鱼。
多有梅花处,吾将卜隐居。 -
63.《此意》 宋·刘黻
此意苍苍晓不难,罚令狂士受饥寒。
春风纵好惟贪坐,夜月虽明亦懒看。
杜老却因贫得句,陶潜非为拙辞官。
世情一味嫌清淡,多刈幽兰种牡丹。 -
64.《赋得春风扇微和》 唐·郭遵
微风飘淑气,散漫及兹晨。
习习何处至,熙熙与春亲。
暧空看早辨,映日度逾频。
高拂非烟杂,低垂众卉新。
霁天轻有霭,绮陌尽无尘。
还似登台意,元和欲煦人。 -
65.《认春戏呈冯少尹、李郎中、陈主簿》 唐·白居易
认得春风先到处,西园南面水东头。
柳初变后条犹重,花未开时枝已稠。
闇助醉欢寻绿酒,潜添睡兴著红楼。
知君未别阳和意,直待春深始拟游。 -
66.《春阴独酌寄同年虞部李郎中(在湖南)》 唐·韩偓
春阴漠漠土脉润,春寒微微风意和。
闲嗤入甲奔竞态,醉唱落调渔樵歌。
诗道揣量疑可进,宦情刓缺转无多。
酒酣狂兴依然在,其奈千茎鬓雪何。 -
67.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
68.《醉春风》 宋·米友仁
一阳来复群阴往。
吾道从今长。
万事莫关情,月夕风前,依旧须豪放。
卿云舒卷浮青嶂。
从古书珍赏。
满引唱新词,春意看看,又到梅梢上。 -
69.《醉春风》 宋·米友仁
一阳来复群阴往。
吾道从今长。
万事莫关情,月夕风前,依旧须豪放。
卿云舒卷浮青嶂。
从古书珍赏。
满引唱新词,春意看看,又到梅梢上。 -
70.《凤时春(见残梅)》 宋·王质
标格风流前辈。
才瞥见春风,萧然无对。
只有月娥心不退。
依旧断桥,横在流水。
我亦共、月娥同意。
肯将情移在,粗红俗翠。
除丁香蔷薇酴醿外。
便做花王,不是此辈。 -
71.《沁园春(和元春兄自寿)》 宋·陈著
人生几何,如何不自,珍重此生。
向蠹残字上,甘心抛掷,蜗尖争处,著意丁宁。
箭过时光,剑炊世界,谁带经锄谁笔耕。
分明似。 -
72.《沁园春(和元春兄自寿)》 宋·陈著
人生几何,如何不自,珍重此生。
向蠹残字上,甘心抛掷,蜗尖争处,著意丁宁。
箭过时光,剑炊世界,谁带经锄谁笔耕。
分明似。 -
73.《春日即事二首》 宋·蔡沆
楼上从容晓日明,春风随意动郊坰。
定知有象根冲漠,未信至精惟杳冥。
万化淳时春蔼蔼,一元亨处雨零零。
忘言共倚栏干见,录满周原水满汀。 -
74.《寄意(二首)》 明·方太古
春风吹柳枝,游子别家时。
坝上多杨柳,春风吹不吹。 -
75.《古意》 明·冯琦
南为鹞,北为鹰,侧目下视烟光凝。
梁间燕雀何足问,鹏雏不敢当风棱。
一夜春风春草绿,纵化为鸠犹带目。
九霄翮铩气不折,独敛霜拳向空谷。
炙手自热君自寒,批鳞容易骑虎难。
山中猛虎犹自可,江上短狐射杀我。 -
76.《太液黄鹄歌汉始元元年春二月,黄鹄下建章宫》 宋·陆游
建章宫里春风寒,太液水生池面宽。
中人驰奏黄鹄下,龙旗豹尾临池看。
芹香藻暖鹄得意,左右从官呼万岁;
须臾传诏宴公卿,驩声如雷动天地。
时平宫省游乐多,黄鹄刷羽涵恩波。
小臣珥笔龙墀下,愿继前朝天马歌。 -
77.《春游》 宋·黄庭坚
终日桃李蹊,春风不相识。
同我二三子,承我作意力。
把酒忘味著,看花了香寂。
晴云散长空,旷荡无限隔。 -
78.《立春日》 元·王冕
葭吹六管动飞灰,便觉春从地底回。
草木一时生意动,关河万里冻云开。
宁须生菜传纤手,且引春风入瓦杯。
天北天南问音信,故人何处寄寒梅? -
79.《游玉仙观以春风吹倒人为韵得吹字》 宋·陈与义
清游天不借,破帽沙疾吹。
下马榱桷鸣,未恨十里陂。
风余檐铎语,坐定炉烟迟。
新春碧瓦丽,古意乔木奇。 -
80.《赏春》 宋·强至
到老能逢几度春,直须饮量强增分。
吟情无际共芳草,游思难收如乱云。
还见春风与桃笑,却教人意叹芝焚。
妖红烂白方争赏,疏竹休夸号此君。