-
1.《昭君村》 宋·沈继祖
黄沙漫空天一色,漠北阴山断行迹。
明妃辞汉适单于,委骨胡沙无来日。
心事欲向瑟琶传,天荒地老何人识。
胡雁经年去会还,汉月几夜圆复缺。 -
2.《昭君村》 宋·苏轼
昭君本楚人,艳色照江水。
楚人不敢娶,谓是汉妃?一作家?子。
谁知去乡国,万里为胡鬼。
人言生女作门楣,昭君当时忧色衰。
古来人事尽如此,反覆纵横安可知。 -
3.《过昭君村(村在归州东北四十里)》 唐·白居易
灵珠产无种,彩云出无根。
亦如彼姝子,生此遐陋村。
至丽物难掩,遽选入君门。
独美众所嫉,终弃出塞垣。 -
4.《过屈平昭君故宅》 宋·张嵲
夔州之山皆入云,夔女寝陋男不文。
山川历历应如旧,昭君屈平犹荒村。
三百篇后无继者,始作离骚绍风雅。
君门九重难叩阍,欲登阆风聊蹀马。 -
5.《邺守以石刻屈平昭君像见惠因思大夫之忠贯白》 宋·李流谦
璇题朝曦丽,椒殿春风香。
带日羡寒鸦,洒盐引痴羊。
那知韶葩妍,有此秋节刚。
千金非我爱,所重在行藏。 -
6.《题陈季陵家巫山图一首》 宋·韩元吉
蓬莱水弱波连天,五城十二楼空传。
行人欲至风引船,不知路出巫山前。
巫山仙子世莫识,十二高峰作颜色。
暮去朝来雨复云,却将幽恨感行人。 -
7.《自是妾之罪》 宋·曾丰
妾生昭君村,国色少所逮。
固羞著红紫,亦懒傅粉黛。
少时姆教严,稍稍攻组绘。
针机参太玄,线道得三昧。 -
8.《负薪行》 唐·杜甫
夔州处女发半华,四十五十无夫家。
更遭丧乱嫁不售,一生抱恨堪咨嗟。
土风坐男使女立,应当门户女出入。 -
9.《题峡中石上》 唐·白居易
巫女庙花红似粉,昭君村柳翠于眉。
诚知老去风情少,见此争无一句诗。 -
10.《题峡中石上》 唐·白居易
巫女庙花红似粉,昭君村柳翠于眉。
诚知老去风情少,见此争无一句诗。 -
11.《昭君怨》 宋·程过
试问愁来何处。
门外山无重数。
芳草不知人。
翠连云。
欲看不忍重看。
心事只堪肠断。
肠断宿孤村。
雨昏昏。 -
12.《昭君怨 雪 案此首词品卷三误作韩驹词》 元·完颜亮
昨日樵村渔浦。
今日琼川银渚。
山色卷帘看。
老峰峦。
锦帐美人贪睡。
不觉天孙剪水。
惊问是杨花。
是芦花。 -
13.《十二峰·圣泉》 宋·阎伯敏
云源一派瑶池分,洒落掉石随东奔。
森人但忧香溪水,肖边惟有昭君村。 -
14.《昭君台》 宋·范成大
天生尤物元无种,万里巴村出青冢。
高台望思台已荒,东风溪涨流水香。
婵娟钟美空万古,翻使乡山多丑女。
灸眉作瘢亦不须,人人有瘿如瓠壶。 -
15.《嘲峡石》 宋·范成大
峡山狠无情,其下多丑石。
顽质贾憎垂,傀状发笑哑。
粗类坟坏黄,沉渍铁矢黑。
或如沟泥涴,或似冻壁坼。 -
16.《和东坡先生梅花三首》 宋·晁补之
幽闲合出昭君村,芳洁恐是三闾魂。
无人岭上更儇好,不与俗花名合昏。
苍官森出剑佩列,甲夫密裹旗枪园。
数株临水欲仙去,一笑向人如玉温。 -
17.《昭君村》 宋·苏辙
峡女王嫱继屈须,入宫曾不愧秦姝。
一朝远逐呼韩去,遥忆江头捕鲤鱼。
江上大鱼安敢钓,转柁横江筋力小。
深边积雪厚埋牛,两处辛勤何处好。
去家离俗慕荣华,富贵终身独可嗟。
不及故乡山上女,夜従东舍嫁西家。 -
18.《昭君村》 宋·苏泂
都将心事与琵琶,青冢魂归路转赊。
赢得故乡儿女子,至今头白不离家。 -
19.《弋阳道中题丫头岩》 宋·王洋
昭君村里千年恨,神女峰前一梦成。
不谓此州无美艳,只嫌名字太粗生。 -
20.《和沈石田落花诗》 明·唐寅
万紫千红莫谩夸,今朝粉蝶过邻家。
昭君偏遇毛延寿,炀帝难留张丽华。
深院青春空白锁,平原红日又西斜。
小桥流水闲村落,不见啼莺有吠蛙。