-
21.《玉壶冰》 唐·王季友2
玉壶知素结,止水复中澄。
坚白能虚受,清寒得自凝。
分形同晓镜,照物掩宵灯。
璧映圆光入,人惊爽气凌。
金罍何足贵,瑶席几回升。
正值求珪瓒,提携共饮冰。 -
22.《玉壶冰》 唐·无名氏
玄律阴风劲,坚冰在玉壶。
暗中花更出,晓后色全无。
涸沍谁能伴,凄清讵可渝。
任圆空似璧,照物不成珠。
素质情方契,孤明道岂殊。
幽人若相比,还得咏生刍。 -
23.《春晓曲》 宋·朱敦儒
西楼落月鸡声急。
夜浸疏香淅沥。
玉人酒渴嚼春冰,晓色入帘横宝瑟。 -
24.《霜天晓角》 宋·曹冠
水亭清绝。
拥翠环林樾。
湘簟宾筵乘兴,玉壶酒、漾冰雪。
宝兽沈烟爇。
玉琴声韵彻。
夜永风微烟淡,梧桐影、碎明月。 -
25.《霜天晓角》 宋·程垓
玉清冰样洁。
几夜相思切。
谁料浓云遮拥,同心带、甚时结。
匆匆休惜别。
还有来时节。
记取江阴归路,须共踏、夜深月。 -
26.《霜天晓角》 宋·程垓
玉清冰样洁。
几夜相思切。
谁料浓云遮拥,同心带、甚时结。
匆匆休惜别。
还有来时节。
记取江阴归路,须共踏、夜深月。 -
27.《霜天晓角(梅花)》 宋·黄机
玉粲冰寒。
月痕侵画栏。
客里安愁无地,为徒倚、到更残。
问花花不言。
嗅香香欲阑。
消得个温存处,山六曲、翠屏间。 -
28.《霜天晓角(己未五月九日,老香堂送监簿侄归,和自昭韵)》 宋·吴潜
秋凉佳月,扫尽轻衫热。
便欲乘风归去,冰玉界、琼林阙。
不须持寸铁,孤吟风措别。
且唱东坡水调,清露下、满襟雪。 -
29.《霜天晓角(寿疏清陈别驾)》 宋·陈允平
月树风枝。
孤山两字诗。
来到十洲三岛,香得更、十分奇。
阳和迟自迟。
冰霜欺怎欺。
且伴岁寒人醉,有移种、玉堂时。 -
30.《霜天晓角(寿萧静安,时归永新)》 宋·刘辰翁
归来把菊。
春瓮今朝熟。
苦苦留君不得,携孺子、到汾曲。
庐山真面目。
冰清还映玉。
长笑欧公老懒,君且住、饮螺绿。
其子昏燕氏。 -
31.《木兰花慢(冰)》 宋·蒋捷
傍池阑倚遍,问山影、是谁偷。
但鹭敛琼丝,鸳藏绣羽,碍浴妨浮。
寒流。
暗冲片响,似犀椎、带月静敲秋。 -
32.《霜天晓角》 宋·林逋
冰清霜洁。
昨夜梅花发。
甚处玉龙三弄,声摇动、枝头月。
梦绝。
金兽爇。
晓寒兰烬灭。
要卷珠帘清赏,且莫扫、阶前雪。 -
33.《霜天晓月》 宋·楼盘
翦雪裁冰。
有人嫌太清。
又有人嫌太瘦,都不是、我知音。
谁是我知音。
孤山人姓林。
一自西湖别后,辜负我、到如今。 -
34.《菩萨蛮(晓行西湖边)》 宋·止禅师
霜花铺岸浓如雪。
田间水浅冰初结。
林密乱鸦啼。
山深雁过稀。
风恬湖似镜。
冷浸楼台影。
梅不怕隆寒,疏葩正耐看。 -
35.《贺新郎(冰箸)》 宋·黄子行
开遍寒梅萼。
正东皇、排酥砌玉,幻成楼阁。
十万琼琚仙女队,来趁春光游乐。
向醉里、玉簪轻落。 -
36.《蝶恋花·鹈鷞[1]一声春已晓》 金朝·段克己
鹈鷞[1]一声春已晓,蝴蝶双飞,暖日明花草。
花底笙歌犹未了,流莺又复催春老。
早是残红枝上少,飞絮无情,更把人相恼。
老桧独含冰雪操,春来悄没人知道。 -
37.《斋中晓起》 明·林鸿
飏飏城鸦散,冬冬戍鼓绝。
空庭寂无人,衣上有残月。
清池盥漱罢,高韵风中发。
爽气山前来,吾襟抱冰雪。 -
38.《念奴娇·晓凉散策》 宋·程公许
晓凉散策,恨西风不贷,一池残绿。
谁与冰轮撝玉斧,恰好今宵圆足。
树杪翻光,莎庭转影,零乱昆台玉。
荡胸清露,闲须浇下醽醁。 -
39.《桐江晓泊》 宋·刘澜
风萧萧,冰瑟瑟,淡烟空蒙冠朝日。
滩头枯木如画出,鸜鹆飞来添一笔。 -
40.《晓行》 唐·陈翊
客梦正无凭,喧呼睡不能。
月移篷背雪,人远岸头灯。
樯影浮寒水,篙声碎断冰。
狸奴浑未觉,余煖恋青绫。