-
1.《畜一鸡报晓声清圆而鸣每晚戏书绝句》 宋·陆游
鸡鸣平旦未为迟,恰是山房睡觉时。
著屐起寻溪上路,野梅犹有未残枝。 -
2.《晓闻长乐钟声》 唐·戴叔伦
汉苑钟声早,秦郊曙色分。
霜凌万户彻,风散一城闻。
已启蓬莱殿,初朝鸳鹭群。
虚心方应物,大扣欲干云。
近杂鸡人唱,新传凫氏文。
能令翰苑客,流听思氛氲。 -
3.《渔家傲·画鼓声中昏又晓》 宋·晏殊
画鼓声中昏又晓。
时光只解催人老。
求得浅欢风日好。
齐揭调。
神仙一曲渔家傲。
绿水悠悠天杳杳。
浮生岂得长年少。
莫惜醉来开口笑。
须信道。
人间万事何时了。 -
4.《霜天晓角(夜饮武将家,有歌霜天晓角者,声调凄婉,戏为赋之)》 宋·韩元吉
几声残角。
月照梅花薄。
花下有人同醉,风满槛、波明阁。
夜寂香透幕。
酒深寒未著。
莫把玉肌相映,愁花见、也羞落。 -
5.《蝶恋花·鹈鷞[1]一声春已晓》 金朝·段克己
鹈鷞[1]一声春已晓,蝴蝶双飞,暖日明花草。
花底笙歌犹未了,流莺又复催春老。
早是残红枝上少,飞絮无情,更把人相恼。
老桧独含冰雪操,春来悄没人知道。 -
6.《虞美人·波声拍枕长淮晓》 宋·苏轼
波声拍枕长淮晓。
隙月窥人小。
无情汴水自东流。
只载一船离恨、向西州。
竹溪花浦曾同醉。
酒味多於泪。
谁教风鉴在尘埃。
酝造一场烦恼、送人来。 -
7.《秋晓闻禽声五韵》 宋·陆游
秋晓风露佳,天宇旷以清。
鸟雀当此时,意乐有和声;人独不自喜,乃欲鸣不平。
世事虽万端,但可笑绝缨。
君看郊与岛,徒自残其生。 -
8.《蝶恋花·急鼓初锺声报晓》 宋·无名氏
急鼓初锺声报晓。
楼上今朝,卷起珠帘早。
环佩珊珊香袅袅。
尘埃不到如蓬岛。
何用珠玑相映照。
韵胜形清,自有天然好。
莫向尊前辞醉倒。
松枝鹤骨偏宜老。 -
9.《霜天晓角·一声阿鹊》 宋·无名氏
一声阿鹊。
人在云西角。
信有黄昏风雨,孤灯酒、不禁酌。
错错。
谁误著。
明知明做却。
颇寄香笺归去,教看了、细揉嚼。 -
10.《山中春晓听鸟声》 明·高启
子规啼罢百舌鸣,东窗卧听无数声。
山空人静响更切,月落杏花天未明。