-
21.《霜天晓角》 宋·范成大
少年豪纵。
袍锦团花凤。
曾是京城游子,驰宝马、飞金鞚。
旧游浑似梦。
鬓点吴霜重。
多少燕情莺意,都泻入、玻璃瓮。 -
22.《霜天晓角》 宋·张孝祥
柳丝无力。
冉冉萦愁碧。
系我船儿不住,楚江上、晚风急。
棹歌休怨抑。
有人离恨极。
说与归期不远,刚不信、泪偷滴。 -
23.《霜天晓角(题九里驿)》 宋·吕胜己
晓来风作。
病怯春衫薄。
郭外溪山明秀,红尘里、自拘缚。
村酒频斟酌。
野花偏绰约。
十载人非物是,惊回首、梦初觉。 -
24.《霜天晓角(霜夜小酌)》 宋·赵长卿
_儿幽静处,围炉面小窗。
好是斗头儿坐,梅烟炷、返魂香。
对火怯夜冷,猛饮消漏长。
饮罢且收拾睡,斜月照、满帘霜。 -
25.《霜天晓角(咏梅)》 宋·赵长卿
香来不歇。
谁把南枝折。
的砾疏花初破,都因是、夜来雪。
清绝。
十分绝。
孤标难细说。
独立野塘清浅,谁作伴、空夜月。 -
26.《霜天晓角(和梅)》 宋·赵长卿
雪花飞歇。
好向前村折。
行至断桥斜处,寒蕊瘦、不禁雪。
韵绝。
香更绝。
归来人共说。
最爱夜堂深迥,疏影占、半窗月。 -
27.《霜天晓角(次韵李次山提举渔社词)》 宋·杨冠卿
渔舟簇簇。
西塞山前宿。
流水落红香远,春江涨、葡萄绿。
蕲竹。
奏新曲。
惊回幽梦独。
却把渔竿远去,骑鲸背、钓璜玉。 -
28.《霜天晓角(旅兴)》 宋·辛弃疾
吴头楚尾。
一棹人千里。
休说旧愁新恨,长亭树、今如此。
宦游吾倦矣。
玉人留我醉。
明日万花寒食,得且住、为佳耳。 -
29.《霜天晓角》 宋·辛弃疾
暮山层碧。
掠岸西风急。
一叶软红深处,应不是、利名客。
玉人还伫立。
绿窗生怨泣。
万里衡阳归恨,先倩雁、寄消息。 -
30.《霜天晓角(赤壁)》 宋·辛弃疾
雪堂迁客。
不得文章力。
赋写曹刘兴废,千古事、泯陈迹。
望中矶岸赤。
直下江涛白。
半夜一声长啸,悲天地、为予窄。 -
31.《霜天晓角(送林兴国之任)》 宋·赵善括
楚天风色。
一夜波翻雪。
舣岸锦帆不度,天有意、且留客。
鼓声吹取急。
离觞须举白。
看去芳菲时候,日边听、好消息。 -
32.《霜天晓角》 宋·程垓
几夜锁窗揭。
素蟾光似雪。
恰恨照人_枕,纱厨爽、簟纹滑。
迤逦篆香簟。
好坏谁共说。
若是知人风味,来分取、半床月。 -
33.《霜天晓角》 宋·程垓
玉清冰样洁。
几夜相思切。
谁料浓云遮拥,同心带、甚时结。
匆匆休惜别。
还有来时节。
记取江阴归路,须共踏、夜深月。 -
34.《霜天晓角》 宋·程垓
几夜锁窗揭。
素蟾光似雪。
恰恨照人_枕,纱厨爽、簟纹滑。
迤逦篆香簟。
好坏谁共说。
若是知人风味,来分取、半床月。 -
35.《霜天晓角》 宋·程垓
玉清冰样洁。
几夜相思切。
谁料浓云遮拥,同心带、甚时结。
匆匆休惜别。
还有来时节。
记取江阴归路,须共踏、夜深月。 -
36.《霜天晓月》 宋·韩玉
竹篱茅屋。
一树扶疏玉。
客里十分清绝,有人在、江南北。
伫目。
诗思促。
翠袖倚修竹。
不是月媒风聘,谁人与、伴幽独。 -
37.《霜天晓角(三衢道中)》 宋·赵师侠
雨余风劲。
雾重千山暝。
茅舍寒林相映。
分明是、画图景。
去程何日定。
天远长安近。
唤起新愁无尽。
全没个、故园信。 -
38.《霜天晓角(舟行清溪)》 宋·赵师侠
舣舟砂碛。
秋净波澄碧。
极目青山横远,悬崖断、拥苍壁。
傍岩渔艇集。
渡头人物立。
八景潇湘真画,云笼日、晚风急。 -
39.《霜天晓角(泛池)》 宋·张鎡
荷花闲拨。
撑破玻璃滑。
拂拂香风微度,吹雪乱、数根发。
弄泉罗盖币。
万颗真珠撒。
唱我莲歌归去,凌波步、水仙袜。 -
40.《霜天晓角》 宋·刘过
霜天晓角。
梦回滋味恶。
酒醒不禁寒力,纱窗外、月华薄。
拥衾思旧约。
无情风透幕。
惟有梅花相伴,不成是、也吹落。