-
1.《初晓明朗,忽然雾起,已而日出,光景奇怪》 宋·杨万里
明发望远山,一一粲可数。
幽人萌望心,便被山灵妒。
逡巡出神通,变化足惊怖。
初将兜罗绵,擘作霏微絮。 -
2.《访周仲觉夜宿南岭,月色粲然·晓起路湿闻有》 宋·杨万里
夜晴那得晓来泥,才见金钲浴绀池。
一阵五更松上雨,元来睡著不曾知。 -
3.《秋池晓步败荷万柄一花挺然可爱伯益赋诗和韵》 宋·刘学箕
萧瑟秋池撼晓风,江妃旋旆水云空。
未教零落千擎雨,尚借柔酣一点红。
弊盖高低骚客赋,寒衣裁制楚人工。
谁怜夜枕惊残梦,恨在毓声点滴中。 -
4.《祝圣清旦登星坛唱步虚下晓雾四开晴景熙然》 宋·程公许
峻极无峰接绛宵,佩不催肃大昕朝。
步虚杳渺吟崆峒,飚驭依稀驻郁萧。
拟效嵩呼胜汉阙,细听天籁响虞韶。
班回徙估危栏望,红日初升宿雾消。 -
5.《题孟浩然霜晓吟行图》 宋·戴表元
霜风飒飒搅吟鞍,童怖驴愁作许难。
便使玉堂遭遇去,朝参更是五更寒。 -
6.《跋巨然晓意图》 宋·丘葵
秋曙已生白,朝暾尚潜红。
是时天地气,正在贞元中。
千峰虽历历,众树犹蒙蒙。
群动又将作,平秩一日东。
洒然人欲尽,天理将昭融。
静窗自展玩,妙处谁能穷。