-
241.《子由生日,以檀香观音像及新合印香银篆盘为》 宋·苏轼
旃檀婆律海外芬,西山老脐柏所薰。
香螺脱黶来相群,能结缥缈风中云。
一灯如萤起微焚,何时度尽缪篆纹。
缭绕无穷合复分,绵绵浮空散氤氲。 -
242.《送蔡冠卿知饶州》 宋·苏轼
吾观蔡子与人游,掀豗笑语无不可。
平时倜傥不惊俗,临事迂阔乃过我。
横前坑阱众所畏,布路金珠谁不裹。
尔来变化惊何速,昔号刚强今亦颇。 -
243.《次韵答舒教授观余所藏墨》 宋·苏轼
异时长笑王会稽,野鹜膻腥污刀几。
暮年却得庾安西,自厌家鸡题六纸。
二子风流冠当代,顾与儿童争愠喜。
秦王十八已龙飞,嗜好晚将蛇蚓比。 -
244.《闻公择过云龙张山人辄往従之公择有诗戏用其》 宋·苏轼
我生固多忧,肉食常苦墨。
轩然就一笑,犹得好饮力。
闻君过云龙,对酒两静默。
急携清歌女,山郭及未昃。 -
245.《子由生日以檀香观音像》 宋·苏轼
及新合印香银篆盘为寿旃檀婆律海外芬,西山老脐柏所薰。
香螺脱黡来相群,能结缥缈风中云。
一灯如萤起微焚,何时度惊缪篆纹。
缭绕无穷合复分,绵绵浮空散氤氲,东坡持是寿卯君。 -
246.《和寄天选长官?此诗为释道潜作?》 宋·苏轼
寓形宇宙间,佚我方以老。
流光安足恃,百岁同过鸟。
顷子萦网罗,文采缘自表。
自古山林人,何曾识机巧。 -
247.《次韵李端叔谢送牛戬鸳鸯竹石图》 宋·苏轼
闻君谈西戎,废食忘早晚。
王师本不陈,贼垒何足刬。
守边在得士,此语要而简。
知君论将口,似我识画眼。 -
248.《送司勋子才丈赴梓州》 宋·苏轼
别日已苦迫,见日未可期。
曷不惜此日,相从把酒卮。
人生初甚乐,譬若枰上棋。
纵横听汝手,聚散岂吾知。 -
249.《东坡八首(并叙)》 宋·苏轼
余至黄州二年,日以困匮,故人马正卿哀余乏食,为于郡中请故营地数十亩,使得躬耕其中。
地既久荒为茨棘瓦砾之场,而岁又大旱,垦辟之劳,筋力殆尽。
释耒而叹,乃作是诗,自愍其勤,庶几来岁之入以忘其劳焉。
废垒无人顾,颓垣满蓬蒿。 -
250.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
251.《寄曾子固》 宋·王安石
吾少莫与何,爱我君为最。
君名高山岳,嵑乐嵩与泰。
低心收憃友,似不让尘境。
又如沧江水,不逆沟畎浍。 -
252.《吾心》 宋·王安石
吾心童稚时,不见一物好。
意言有妙理,独恨知不早。
初闻守善死,颇复吝肝脑。
中稍历艰危,悟身非所保。
犹然谓俗学,有指当穷讨。
晚知童稚心,自足可忘老。 -
253.《嘉熙己亥大旱荒庚子夏麦熟》 宋·戴复古
四野萧条甚,百年无此荒。
早禾遭夏旱,晚稻被虫伤。
富室无储粟,农家已绝粮。
逢人相告语,生理尚茫茫。 -
254.《谢东粹包宏父三首癸卯夏》 宋·戴复古
诗文虽两途,理义归乎一。
凤骚凡几变,晚唐诸子出。
本朝师古学,六经为世用。
诸公相羽翼,文章还正统。
晦翁讲道馀,高吟复超绝。
巽岩许其诗,凤凰飞处别。 -
255.《送郭季勇同年归衡山》 宋·范成大
天坏郭有道,文献今在兹。
啄喙家鸡群,见子野鹤姿。
尘笼万里心,择食中夜饥。
拙宦避捷径,瘴风吹鬓丝。 -
256.《送洪景之循州参军》 宋·秦观
寒梅不自重,辄花桃李先。
矫枉有佳菊,最後众芳妍。
各因一时美,难以相嗤怜。
物理固若是,士林亦宜然。 -
257.《书感》 宋·陆游
头颅已可知,牙齿今复落,十步或再休,啜粥不及勺。
身依一蒲团,壁挂雨芒屩;对客辄坐睡,有问莫能酢。
念昔少壮时,心慕宦游乐。
初登平津馆,晚入征西幙。 -
258.《村舍》 宋·陆游
生理嗟弥薄,吾居久未完。
蝶飞窗纸碎,龟坼壁泥乾。
小雨牛栏洷,微霜碓舍寒。
晚禾虫独少,邻里共相宽。 -
259.《感旧》 宋·陆游
早参太史笔,晚典石渠书。
孤立如羁雁,微生等蠹鱼。
虚名真忝窃,定理有乘除。
九十稽山下,荒畦日荷锄。 -
260.《日暮》 宋·陆游
淅淅风吹叶,凄凄雨作泥。
鹊寒犹遶树,鸡晚自归栖。
老病心知有,荣枯理本齐。
端居嫌太嬾,拾瓦傍蔬畦。