-
121.《上翰林丁学士》 唐·刘得仁
今代如尧代,征贤察众情。
久聆推行实,然后佐聪明。
官自文华重,恩因顾问生。
词人求作称,天子许和羹。 -
122.《猎骑辞》 唐·温庭筠
早辞平扆殿,夕奉湘南宴。
香兔抱微烟,重鳞叠轻扇。
蚕饥使君马,雁避将军箭。
宝柱惜离弦,流黄悲赤县。
理钗低舞鬓,换袖回歌面。
晚柳未如丝,春花已如霰。
所嗟故里曲,不及青楼宴。 -
123.《夏日登慈恩寺》 唐·刘沧
金界时来一访僧,天香飘翠琐窗凝。
碧池静照寒松影,清昼深悬古殿灯。
晚景风蝉催节候,高空云鸟度轩层。
尘机消尽话玄理,暮磬出林疏韵澄。 -
124.《山中》 唐·司空图
全家与我恋孤岑,蹋得苍苔一径深。
逃难人多分隙地,放生麋大出寒林。
名应不朽轻仙骨,理到忘机近佛心。
昨夜前溪骤雷雨,晚晴闲步数峰吟。 -
125.《送汝州李中丞十二韵》 唐·罗隐
群盗方为梗,分符奏未宁。
黄巾攻郡邑,白梃掠生灵。
尘土周畿暗,疮痍汝水腥。
一凶虽剪灭,数县尚凋零。 -
126.《故少师从翁隐岩别墅乱后榛芜感旧怆怀遂有追纪》 唐·郑谷
风骚为主人,凡俗仰清尘。
密行称闺阃,明诚动搢绅。
周旋居显重,内外掌丝纶。
妙主蓬壶籍,忠为社稷臣。 -
127.《和郑拾遗秋日感事一百韵》 唐·韦庄
祸乱天心厌,流离客思伤。
有家抛上国,无罪谪遐方。
负笈将辞越,扬帆欲泛湘。
避时难驻足,感事易回肠。 -
128.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
129.《续古二十九首》 唐·陈陶
大尧登宝位,麟凤焕宸居。
海曲沾恩泽,还生比目鱼。
生值揖逊历,长歌东南春。
钓鳌年三十,未见天子巡。 -
130.《题画石山》 唐·徐铉
彼美巉岩石,谁施黼藻功。
回岩明照地,绝壁烂临空。
锦段鲜须濯,罗屏展易穷。
不因秋藓绿,非假晚霞红。 -
131.《建元寺昼公与崔秀才见过联句,与郑奉礼说同作》 唐·皇甫曾
人闲宜岁晚,道者访幽期。
独与寒山别,行当暮雪时。
——皇甫曾
柏台辞汉主,竹寺寄潜师。 -
132.《宫词(梨园子弟以下四十一首一作王珪诗)》 唐·花蕊夫人
五云楼阁凤城间,花木长新日月闲。
三十六宫连内苑,太平天子住昆山。
会真广殿约宫墙,楼阁相扶倚太阳。
净甃玉阶横水岸,御炉香气扑龙床。 -
133.《赠郑女郎(一作郑氏妹)》 唐·薛馧
艳阳灼灼河洛神,珠帘绣户青楼春。
能弹箜篌弄纤指,愁杀门前少年子。
笑开一面红粉妆,东园几树桃花死。 -
134.《书壁》 唐·周仲美
爱妾不爱子,为问此何理。
弃官更弃妻,人情宁可已。
永诀泗之滨,遗言空在耳。
三载无朝昏,孤帏泪如洗。
妇人义从夫,一节誓生死。
江乡感残春,肠断晚烟起。
西望太华峰,不知几千里。 -
135.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
136.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
137.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
138.《荆渚病中,因思匡庐,遂成三百字,寄梁先辈》 唐·齐己
生老病死者,早闻天竺书。
相随几汩没,不了堪欷歔.
自理自可适,他人谁与袪。
应当入寂灭,乃得长销除。 -
139.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
140.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。