-
1.《晨雨》 唐·杜甫
小雨晨光内,初来叶上闻。
雾交才洒地,风逆旋随云。
暂起柴荆色,轻沾鸟兽群。
麝香山一半,亭午未全分。 -
2.《蝶恋花·桐叶晨飘蛩夜语》 宋·陆游
桐叶晨飘蛩夜语。
旅思秋光,黯黯长安路。
忽记横戈盘马处。
散关清渭应如故。
江海轻舟今已具。
一卷兵书,叹息无人付。
早信此生终不遇。
当年悔草长杨赋。 -
3.《晨诣超师院读禅经》 唐·柳宗元
汲井漱寒齿,清心拂尘服。
闲持贝叶书,步出东斋读。
真源了无取,妄迹世所逐。
遗言冀可冥,缮性何由熟。
道人庭宇静,苔色连深竹。
日出雾露馀,青松如膏沐。
澹然离言说,悟悦心自足。 -
4.《清平乐·画堂晨起》 唐·李白
画堂晨起,来报雪花坠。
高卷帘栊看佳瑞,皓色远迷庭砌。
盛气光引炉烟,素草寒生玉佩。
应是天仙狂醉,乱把白云揉碎。 -
5.《晨风》 先秦·佚名
鴥彼晨风,郁彼北林。
未见君子,忧心钦钦。
如何如何,忘我实多!
山有苞栎,隰有六駮。 -
6.《过松源晨炊漆公店》 宋·杨万里
莫言下岭便无难,赚得行人错喜欢。
(错喜欢 一作:空喜欢)
正入万山圈子里,一山放过一山拦。
(放过 一作:放出) -
7.《晨兴寄赠窦使君(一作晨兴赠友,寄呈窦使君)》 唐·武元衡
江陵岁方晏,晨起眄庭柯。
白露伤红叶,清风断绿萝。
徇时真气索,念远怀忧多。
夙昔乐山意,纵横南浦波。 -
8.《和微之诗二十三首·和晨兴因报问龟儿》 唐·白居易
冬旦寒惨澹,云日无晶辉。
当此岁暮感,见君晨兴诗。
君诗亦多苦,苦在兄远离。
我苦不在远,缠绵肝与脾。 -
9.《晓发飞乌,晨霞满天,少顷大雨·吴谚云"朝》 宋·范成大
朝霞不出门,暮霞行千里。
今晨日未出,晓气散如绮。
心疑雨再作,眼转云四起。
我岂知天道,吴农谚云尔。 -
10.《诉衷情·清晨帘幕卷轻霜》 宋·欧阳修
清晨帘幕卷轻霜,呵手试梅妆。
都缘自有离恨,故画作,远山长。
思往事,惜流芳。
易成伤。
拟歌先敛,欲消还颦,最断人肠。 -
11.《依韵和挺之晨起见寄》 宋·梅尧臣
浅水不堪泛,暗滩时激声。
晨都望迢递,穷旅思屏营。
芳草同谁藉,投壶自唤名。
得君晨起咏,远远见交情。 -
12.《老衰畏寒晨起婢辈炽炭红焰满室身心俱泰喜而》 宋·姜特立
严晨一炉火,爱重如兼金。
既已暖我躯,且复豫我心。
因思孟东野,曲身长苦吟。
何如贵公子,得意椒房深。 -
13.《张孝显晨访懋忠堂因拉陈升可王囦道同饮径醉》 宋·岳珂
凌晨有客来款门,盥栉下榻呼冠巾。
怪生鹊喜绕庭树,迎客不但填河津。
清尊湛湛开北牖,颐指市奴骏奔走。
烹鲜煮饼罗朝盘,苜蓿阑干岂有无。 -
14.《晨起登寺阁前山为雾覆微露山麓宛如平远偶书》 宋·张嵲
日出雾犹重,微茫认山麓。
远目疑可穷,澶漫如夷陆。
韶序日已深,时禽啭幽谷。
青林不受春,景气润修竹。 -
15.《晨出郡舍林下》 唐·张九龄
晨兴步北林,萧散一开襟。
复见林上月,娟娟犹未沉。
片云自孤远,丛筱亦清深。
无事由来贵,方知物外心。 -
16.《晨雨》 唐·杜甫
小雨晨光内,初来叶上闻。
雾交才洒地,风逆旋随云。
暂起柴荆色,轻沾鸟兽群。
麝香山一半,亭午未全分。 -
17.《县内水亭晨兴听讼》 唐·钱起
晨光起宿露,池上判黎氓。
借问秋泉色,何如拙宦情。
磨铅辱利用,策蹇愁前程。
昨夜明月满,中心如鹊惊。
负恩时易失,多病绩难成。
会惜寒塘晚,霜风吹杜蘅。 -
18.《晨坐寓兴》 唐·权德舆
清晨坐虚斋,群动寂未喧。
泊然一室内,因见万化源。
得丧心既齐,清净教益敦。
境来每自惬,理胜或不言。
亭柯见荣枯,止水知清浑。
悠悠世上人,此理法难论。 -
19.《晨坐寓兴》 唐·权德舆
清晨坐虚斋,群动寂未喧。
泊然一室内,因见万化源。
得丧心既齐,清净教益敦。
境来每自惬,理胜或不言。
亭柯见荣枯,止水知清浑。
悠悠世上人,此理法难论。 -
20.《晨装行》 唐·欧阳詹
村店月西出,山林鹎鵊声。
旅灯彻夜席,束囊事晨征。
寂寂人尚眠,悠悠天未明。
岂无偃息心,所务前有程。