-
1.《次韵真歇和尚圆觉经颂一十四首·普贤菩萨章》 宋·释正觉
侬家活计本天然,刹刹尘尘见普贤。
犀角一星蟾影透,神珠九曲蚁丝穿。
觉非渐次亡棱缝,幻自消鎔得混圆。
妙应通身无向背,古菱花不染媸妍。 -
2.《题普贤寺》 唐·张祜
何人知寺路,松竹暗春山。
潭黑龙应在,巢空鹤未还。
经年来客倦,半日与僧闲。
更共尝新茗,闻钟笑语间。 -
3.《题普贤寺》 唐·张祜
何人知寺路,松竹暗春山。
潭黑龙应在,巢空鹤未还。
经年来客倦,半日与僧闲。
更共尝新茗,闻钟笑语间。 -
4.《雪霁登普贤阁》 宋·司马光
只雪明朝日,山河坐可分。
崭岩初解冻,片段未归云。
阔望穷人境,高寻俯雁群。
开门枝鸟散,玉絮堕纷纷。 -
5.《画文殊普贤》 宋·苏辙
谁人画此二菩萨,趺坐花心乘象狻。
弟子先后执盂缶,老僧槎牙森比肩。
出林修道几世劫,颜貌伟丽如开莲。
重崖宛转带林树,野水荒荡浮云天。 -
6.《普贤台》 宋·陈岩
石台宿草几年荒,不比维摩狮子床。
大士向来曾晏坐,是身如电暗回光。